Ik ben verliefd op Olivier Deschacht

Er zijn zo van die uitspraken waarvan je denkt: dit zal je mij nooit horen zeggen. Jamais! De titel bovenaan deze blogpost is zo’n uitspraak.

Een verstrooide lezer zou misschien kunnen lezen ‘Ik ben verliefd op de ex-vrouw van Olivier Deschacht’ en zou weinig aanstoot nemen aan mijn uitlatingen. Maar laat vier woorden weg en ’t is een ander paar mouwen.

Annelien Coorevits is uiteraard een hele mooie vrouw maar, om het op een beleefde manier te schrijven, wij zijn toch eerder fan van Debation Island dan van Temptation Island. Het is echter haar, en nu komt dé woordspeling van deze blogpost, voormalige wederhelft die mijn hart veroverde. Hebt u ‘m?

Hoe kwam het zover?

Dan moeten we terug in de tijd. Naar het gezegende voetbalseizoen 2012-2013. In een van de eerste wedstrijden komt RSC Anderlecht op bezoek in het Regenboogstadion. Ene Olivier Deschacht speelt op dat moment in de verdediging.

Zoals hij eigenlijk altijd al deed de vijftig seizoenen daarvoor. Volgens de legende voetbalt Olivier Deschacht al zo lang, dat hij nog tegen zijn eigen betovergrootvader voetbalde. En men zegt, het kan ook fake news zijn want heel onwaarschijnlijk, dat hij nog tegen de opa van Timmy Simons speelde. Er is één feit dat wél helemaal klopt: op snelheid versloegen ze hem in beide gevallen.

Maar terug naar de kern van de zaak. Olivier Deschacht staat dus op het veld en komt tijdens die wedstrijd meerdere keren Jens Naessens tegen, die speelt later nog een rol in deze blogpost. Beiden zijn sloebers en vechten menig fysiek duel uit.

Op het einde van de wedstrijd zien we het zoveelste gevecht om de bal tussen hen. Vlak voor het vak van de harde supporterskern van Zulte Waregem. Oh ja hoor, moest u daaraan twijfelen: die hebben ze daar ook.

Wat er toen exact gebeurde, dat weet ik zelf niet meer zo goed. Maar ik herinner mij dat Olivier een por verkoopt aan Jens. De ref ziet het gebeuren, moet gelukkig geen halfuur wachten op bevestiging van de VAR, en velt het harde verdict: ROOD!

Olivier druipt af. Zijn zwanenzang gaat tergend langzaam langs de supporters van Zulte Waregem. Ze trakteren hem op een cynisch uitzwaaimoment tot hij verdwijnt in de catacombe. Op de vrije trap die daarop volgt, scoort Frank Berrier (met de kop, moet zijn enige kopbalgoal ooit geweest zijn als je het mij vraagt) de 4-3 en Zulte Waregem wint.

Hoongelach is Olivier zijn deel en het lijkt op dat moment dat dit de innigste band is die hij ooit zal hebben met de boeren van Waregem.

Terzijde: enkele maanden later kopt Jens de 1-0 binnen in het Astridpark en maakt zo Zulte Waregem gedurende 6 minuten kampioen. Terwijl de schrijver van deze blogpost nog uitzinnig van vreugde aan het springen is op de markt van Waregem, trapt Biglia met een afgeweken vrije trap een boerendroom aan dingelen.

Nee, tussen Olivier Deschacht en Zulte Waregem wordt het nooit een romance. Daar was iedereen van overtuigd.

Maar dan lees je in de krant van deze week dat Olivier komt testen bij Zulte Waregem, de volgende dag lees je dat hij een goede indruk naliet en dan lees je dat hij een contract krijgt voor 1 jaar. Vervolgens ga je kijken naar de openingswedstrijd van het nieuwe seizoen en wie staat daar inderdaad in de verdediging te pronken: Olivier Deschacht.

Samen met Davy De Fauw. Een verdedigingshart van 76 jaar jong. Euhm, is er een dokter in de zaal?

Dit kan twee kanten uit. Scenario 1: het hele stadion fluit hem uit, hij blundert, wordt nog voor de rust vervangen en verkommert de rest van het seizoen in de B-kern tussen een bijeengeraapte zooitje van jeugdspelers en mislukte transfers.

Het draaide anders uit: Olivier Deschacht was onze rots in de branding.

Olivier speelde sterk. Ik kan het niet anders verwoorden. Hij kapte de aanvallers van Mechelen uit alsof die bij de U15 speelden. Hij voetbalde uit alsof we in Camp Nou zaten en met chirurgische precisie haalde hij meermaals de angels uit de Mechelse aanvallen. Je zag een patron die ploegmaats dirigeerde als stond hij voor een filharmonisch orkest.

En het publiek? Dat gaf hem een open doekje.

Zijn paspoort toont 38 jaar maar hij ziet eruit alsof hij 28 jaar is. Ik wou dat we 11 Olivier Deschachts hadden. Eentje die de strafschoppen neemt, eentje die de corners trapt, eentje die de inworpen doet en misschien zelf eentje die het gras afrijdt want ook dat zal hij ongetwijfeld als de beste kunnen.

Anderlecht heeft Kompany? Wel, Zulte Waregem heeft Olivier Deschacht. Het beste wat het bestuur nu kan doen, is hem een contract geven voor 10 jaar. Zoals bij Franky Dury.

Correctie: we maken hem meteen speler – trainer – manager – voorzitter. Da’s toch de mode tegenwoordig.

Ik beken: Oli, gij zijt mijne temptation van dit seizoen…