♡ voor sneakers (door corona)

Je hebt mensen die tijdens de lockdown fanatiek begonnen te sporten, je hebt er die fanatiek begonnen eten en je hebt die er Netflix uitkeken. Ik smeet mij op iets anders: sneakers.

Het begon met dit boek dat ik met Kerst kreeg:

Oprichter Phil Knight vertelt de geschift fascinerende geschiedenis van de beginjaren van Nike van 1962 tot 1980. Ik pik drie woorden van de achterflap van Shoe Dog: Iconisch. Game-changing. Winstgevend.

Zoals je kan vermoeden, leest het verhaal als een oer-Amerikaans sprookje: arme student met een idee richt een start-up op met een kapitaal van 1.200 dollar, heeft na lang wroeten eindelijk succes, gaat bijna enkele keren over de kop, overwint glorieus en is op het einde 30 (!) miljard dollar waard.

De anekdotes worden als een onophoudelijke ballenmachine op je afgeschoten. Zijn idee was simpel: hardloopschoenen importeren uit Japan om die te verkopen in Amerika. Hij noemt het steeds zijn gekke idee. Met de eerste paar schoenen overtuigt hij de legendarische coach Bill Bowerman (Google die maar eens) samen een bedrijfje op te richten: Blue Ribbon Sports. Een bedrijfsnaam die je ongetwijfeld punten oplevert tijdens een sportquiz.

Het 410 pagina’s tellende verhaal brengt een allegaartje van vreemde figuren samen. Wonderwel overwinnen ze gedreven door ambitie en passie tegenslagen en bouwen zo een imperium uit. De hele tijd balanceren ze op de dunne koord van faillissement en verwaarlozing van hun gezinnen.

Ik ben fan van Nike want het is gewoon een betoverend merk. En ik weet, je kan perfect tégen Nike zijn. De vele kritiek is terecht. Maar daarnaast kan je ook gewoon versteld staan van hun storytelling en de fantastische producten die ze bedenken. Nikes innovaties zijn baanbrekend: hun eerste, eigen schoen werd gemaakt met een wafelijzer waar ze prompt een patent op vroegen.

Ze zijn nooit gestopt met innoveren. Wat begon met een wafelijzer, is vandaag de innovatieve loopschoen Vaporfly:

Innovatie zit verweven in het DNA van Nike. En ze slagen er zo vaak in het momentum van de tijdsgeest aan te raken.

Zoals deze boodschap toen #BlackLivesMatters actueel werd:

Je zou vergeten dat ze vooral fantastische producten bouwen. Die verkopen ze dan nog eens kristalhelder. Naast een verhaal over entrepreneurship gaat Shoe Dog ook over de liefde voor schoenen.

Ik was helemaal in de ban van sneakers en de hele industrie. Dit boek, met de originele titel Sneakers, kon ik dus niet laten liggen:

De achterflap zegt je:

Through honesty, intimacy, intelligence and swagger, Sneakers amounts to a singular rubber-soled taxonomy, a global group portrait of a culture that’s both personal and public, driven by commitment and curiosity, and sustained by our definitive cast of stortytellers, historians and artists.

Het boek vertelt het verhaal van 54 personen over de hele wereld die werken met sneakers. Elk op hun manier. Een van de figuren die ze voorstellen is Tinker Hatfield. De man figureerde in een Netflix documentaire:

Ze omschrijven hem als een legende in de sneakerwereld. Hij werkt, verrassend, sinds de jaren tachtig bij Nike. Hij zette het merk en zijn schoenen mee op de wereldkaart en slaagde er in om letterlijk lucht te verkopen door het luchtkussentje in de hiel van de schoen zichtbaar te maken.

De inspiratie daarvoor vond hij in het Centre Pompidou in Parijs dat lijkt op een gebouw dat binnenste buiten was gekeerd. Op eenzelfde manier maakte hij de technologie van de schoen zichtbaar. Gek of geniaal? Iedereen dacht het eerste bij de lancering, ondertussen vinden we het allemaal geniaal.

Nu we het opnieuw over Nike hebben, moet ik dit filmpje zeker ook delen. De geboorte van de sneaker: Air Jordan 1. Deze schoen is zo mooi dat hij ook na 30 jaar nog steeds gigantisch populair is. Daar zal The Last Dance (de docu over Michael Jordan) ook voor iets tussen zitten natuurlijk. Maar los daarvan is deze iconische schoen de exponent van een volledige industrie:

Ik wil maar zeggen: de sneakermicrobe had mij helemaal te pakken. Sindsdien schreef ik mij in op de nieuwsbrief van Hypebeast, een website over hedendaagse fashion en cultuur met veel aandacht voor sneakers, volg ik Nice Kicks op Instagram en zoveel meer.

En ik kocht deze vette art print van Musketon van een Air Max die nu mijn bureau siert:

Er is maar één nadeel aan sneakers: ze zijn verdomd duur. Ik zie mij daarom nog niet meteen een collectie aanleggen want een schoen hoort aan je voeten. Dat vind ik toch. Maar dat wil niet zeggen dat je niet geïntegreerd kunt zijn door het verhaal dat een schoen vertelt.

De laatste sneaker die ik kocht, was geen Nike. Dit is ‘m:

De Modelo ’89 Green van het merk SAYE. Waarom vind ik deze schoen fantastisch:

• strakke retrolook
• uit organisch en gerecycleerd materiaal
• gemaakt in Europa
• gerecycleerde verpakking
• ik ben geboren in ’89 (meest kinderachtige argument ooit om een schoen te kopen)

Ze verpakken ook figuurlijk hun verhaal goed in. Als top-influencer kan ik dit alvast van mijn bucket list schrappen: een unboxing video.

SAYE heeft niet alleen een mooi verhaal, ze zijn ook uitstekende stalkers op sociale media waar hun ads mij blijven achtervolgen. Ze zijn een jong merk dat in 2018 viraal ging met een kickstarter campagne.

Hun oorspronkelijke naam was Wado maar die moesten ze na een juridische claim vervangen door SAYE. Met hun crowdfunding campagne verzamelde ze 363.761 euro in van 3.379 personen om te kunnen starten. Dankzij deze actie konden ze 7.000 sneakers maken. Ze begonnen met één schoen in zes kleuren. Ondertussen telt hun bedrijf acht medewerkers.

Als je fan bent van vegan schoenen dan moet je trouwens ook kijken naar Veja. Dit is een Frans schoenenmerk dat schoenen maakt met respect voor de mens en natuur.

Primeur voor mezelf was dat ik voor het eerst schoenen online heb gekocht. Daar stond ik eerst nogal weigerachtig tegenover, maar ging dan toch overstag. Daardoor ontdekte ik deze app van Nike. In tegenstelling tot andere apps die bekeek, slaagt deze er in om heel overzichtelijk hun aanbod te tonen. En ze hebben een gevaarlijke Sales tab in hun app 😉

Het toeval wilde dat ik nieuwe loopschoenen nodig had. Lucky me! Maar ik koos niet voor Nike.

Ik vond een merk dat ik nog niet kende maar waar ik meteen fan van was: On. Ze zijn een relatief onbekend Zwitsers merk maar haalden onlangs de media met een samenwerking met Roger Federer. Samen brachten ze de Roger Centre Court 0-Series uit, een coole sneaker. Federer investeerde blijkbaar in november in 2019 in het bedrijf dus dit was een logische stap.

De marketing zit, uiteraard, goed. Om te beginnen maakten ze maar 1.000 sneakers die tussen 6 en 8 juli te koop waren (een referentie naar zijn eerste Wimbledon overwinning). Je kon je inschrijven voor een lottrekking om kans te maken op de schoenen waarvoor je 249 dollar neertelde. Binnenkort komen meer versies beschikbaar. Het is geen goedkoop merk dus sneakers ga ik er niet meteen kopen maar loopschoenen zijn een prijs waard dus daar was ik wél voor te vinden.

Ik was al een beetje fan van sneakers. Nu ben ik helemaal in de ban. Voor mij persoonlijk brengt het twee werelden samen waar ik van hou: product design en storytelling.

De geschiedenis van sneakers is fascinerend en de figuren die in het wereldje rondlopen, zijn dat des te meer. Met sneakers ligt de wereld gewoon aan je voeten.