Zondag 13 juli, Remich (Luxemburg): Ironman 70.3.
1,9 kilometer zwemmen, 90 kilometer fietsen en 21 kilometer lopen.
In 2024 leerde ik fietsen, leerde ik zwemmen en lukte een olympische triatlonafstand (1,5 kilometer zwemmen, 40 kilometer fietsen en 10 kilometer fietsen). Nu is het tijd voor een nieuw sportief doel in 2025 en tevens mijn stiekeme droom sinds lang: een Ironman 70.3.
Een volledige triatlon ligt boven mijn mogelijkheden. Ik ken mijn lichaam en een slaaf van mijn sportieve ambitie wil ik niet worden. Een Ironman 70.3 past mij want ik kan trainen zonder mijn lichaam over te belasten én voldoende tijd over te houden voor mijn gezin, werk en sociaal leven.
Want het is wel wat, triatlon.
Ook logistiek als financieel. In Triatlon bingo somde ik op wat je nodig hebt qua materiaal. Dat lijstje was zelfs niet volledig. En het financiële? Enkel de inschrijving voor mijn Ironman kostte maar liefst 450 (!) euro.
Uiteraard kan je deelnemen aan goedkopere wedstrijden, dichter bij huis. Dat kost je dan zo’n 50 à 100 euro aan inschrijvingsgeld. Dat is hetgeen ik in 2024 deed in Openlakes Belgium en in 2023 toen ik in Brugge mijn marathon liep. Maar voor 2025 en een stiekeme droom mocht het wat meer zijn: een grote organisatie, veel deelnemers en supporters en naar het buitenland in een prachtige omgeving.
We zijn nu minder dan 6 maanden voor de Ironman. Dat betekent nog veel tijd. Maar praktisch is er al heel wat te regelen.
Een wedstrijd in het buitenland betekent een slaapplek vinden. En liefst betaalbaar. Ik vond een Airbnb op zo’n 10 minuten van Remich, waar de triatlon plaats vindt, voor 65 euro voor 1 nacht. Hotels waren ofwel volboekt ofwel écht onbetaalbaar.
Het is een slaapplaats voor twee want mijn grootste supporter (zijnde mijn vrouw) mag / moet mee. De kinderen gaan een weekendje naar mijn ouders, ook dat is dus geregeld.
En dan het materiaal. Dat heb ik om te beginnen (eindelijk) eens geordend:
Of toch een deel van het materiaal. Zwempak, fiets, alles van kledij,… eisen ook hun plek. Een triatleet heeft niet alleen veel tijd maar ook veel plaats nodig.
En dan het allerbelangrijkste: een trainingsschema.
Een schema is als een bijbel voor mij. Ik doe wat het schema mij zegt. Tenzij er een blessure of overmacht is, met jonge kinderen is overmacht part of your life. Ik hou wel van een langgerekte voorbereiding dus een schema van 20 weken, dat begint eind februari, is prima.
Idealiter blijf ik in aanloop naar de start gewoon doen wat ik tijdens de winter deed: tweemaal per week zwemmen, tweemaal per week lopen, afhankelijk van het weer eens fietsen.
Alleen gooit een zeurende knie wat roet in het eten. Wetende dat het trainingsschema binnen enkele maanden best zwaar wordt met tot 10u trainingen per week, wil ik vooral dat dit van de baan is. Dus wat extra rust is misschien niet leuk, maar wel verstandig.
Ik kies voor een trainingsschema met een gemiddelde belasting. Dat betekent tussen de 6 en de 10 trainingsuren per week, afhankelijk van de trainingsblok. Da’s niet zo héél veel. Maar ik hou rekening met de belastbaarheid naar werk, gezin en mijn lichaam.
Mijn doel is niet zo snel mogelijk de finishlijn te halen, maar om te genieten tijdens het afzien, zonder mijn lichaam te forceren.
Net zoals bij mijn olympische triatlon kies ik trouwens voor een schema van Training Peaks van dezelfde trainer. Never change a winning team, I guess?
Het schema werkte vorig jaar want ik voelde mij in topvorm op het moment van mijn olympische triatlon. Zowel qua gevoel, als wat mijn Whoop mij vertelde. Offseason betekende wel dat mijn Whoop nerveus werd. Ik bleef nochtans trainen, zonder schema en puur uit plezier, maar het mocht niet baten. Mijn HRV stuiterde naar beneden, mijn RHR piekte omhoog.
Gelukkig toonde januari al verbetering 😉
Twee voorbereidingswedstrijden zijn ook ingepland ondertussen, telkens tijdens de periodes met zware trainingsblokken:
Naast misschien nog een sprinttriatlon in Tielt en/of een duatlon in Kruisem (waar ik vorig jaar bijna dood ging), zou mij dat moeten voorbereiden op de hectiek van een Ironman. Want sommige situaties (openwaterzwemmen met honderden atleten, wisselzones, voeding…) kan je niet op je eentje trainen.
6 maanden voor de Ironman is het nu vooral voorbereiden op de voorbereiding.
Bekijk het zo: voordat je op je koersfiets stapt, heb je ook een route uitgestippeld, het weer gecontroleerd, je drinkbussen gevuld en je vrouw laten weten dat je enkele uren verdwijnt.
En dan is het gewoon een kwestie van te vertrekken.
Richting Remich.
SPORT.Blog 
0 reacties op “Ironman Dream: nog 6 maanden richting Remich”