Deze pagina krijgt regelmatig een update met nieuwe boeken die ik las.
Wat nog leuker is dan schrijven over sport, is lezen over sport. Ik probeer dan ook vaak een sportboek in mijn handen te krijgen.
Aangezien ik regelmatig de vraag krijg naar sportboekentips heb ik het mezelf makkelijk gemaakt. Hier vind je een lijstje van sportboeken die ik las met daaronder meer uitleg:
- De Val – Matthias M.R. Declercq
- Robert Enke – Ronald Reng
- Niet zomaar een spel – Chuck Koor & Marvin Close
- Niets dan de waarheid – Mike Tyson
- FIFA Maffia – Thomas Kistner
- Not a game – Kent Babb
- Koers – Hugo Camps
- Gijp – Michel van Egmond
- Open – Andre Agassi
- Buitenspel – Marco Marsullo
- Golden Boys – Juan Pablo Meneses
- Dominique Baeyens – Coachen met gezond verstand
- Tiger Woods – Jeff Benedict en Armin Keteyian
- Ali, A life – Jonathan Eig
- De kunst van het veldspel – Chad Harbach
- Matchfixing – Declan Hill
- Shoe Dog – Phil Knight
- Junior, de broer die bokser werd – Wouter Woussen
Heb je een vraag of boekentip? Laat het mij weten!
De Val – Matthias M.R. Declercq
Een boek met een cadans alsof je zelf op de fiets zit: het gaat bergaf en je snelheid gaat onbeheersbaar crescendo. Je remmen begeven het. Dit loopt niet goed af.
Da’s zo’n beetje het gevoel dat je hebt als je ‘De Val’ leest. Een onwaarschijnlijk straf boek dat zo rauw geschreven is dat het meteen onder je huid kruipt.
Wouter Deprez sprak in Vive Le Vélo dat dit boek ‘zijn leven had veranderd’.
Het gaat over vijf (voormalige) profwielrenners met Iljo Keisse als centrale figuur. Eigenlijk gaat het niet zozeer over de koers maar eerder over het leven. Over putten in de weg en onomkeerbare tegenslagen.
Als je één boek uit dit lijstje wil lezen, laat het dan zeker dit boek zijn.
Meer lezen over ‘De Val‘ op SPORT.Blog.
Robert Enke – Ronald Reng
Andrès Iniesta sprak er onlangs over, ook Per Mertesacker vertelde er over: mentale problemen bij profvoetballers.
Ze lijken van marmer en leiden een droomleven. Soms wordt het echter een lijdensweg door de druk. En soms wordt het teveel: in 2009 pleegde de Duitse topkeeper Robert Enke zelfmoord.
Enke was keeper van FC Barcelona en de Duitse nationale elf. Zijn zelfmoord verraste iedereen. Dit boek kijkt als het ware binnen in zijn hoofd.
Het is een sportboek maar gaat, opnieuw, niet alleen over sport. Dit boek beschrijft hoe Enke grote vreugde afwisselt met diepe dalen. En hoe het leek alsof hij alles onder controle had maar zich vanbinnen lamlendig voelde.
Een afschuwelijk debuut bij FC Barcelona, depressies, verlies van zijn dochtertje,… Enke verborg zijn kwelduivels voor de buitenwereld. Dit boek toont wat er achter de façade school. Als je dit boek uitgelezen hebt, blijf je gegarandeerd achter met een benauwd gevoel omwille van de meeslepende schrijfstijl.
Niet zomaar een spel – Chuck Koor & Marvin Close
Dit is een boek dat ik las naar aanleiding van het WK in Zuid-Afrika in 2010. Het is het waargebeurde verhaal dat zich afspeelt op het Robbeneiland.
Politieke gevangenen slagen er in om meer dan 20 jaar lang een voetbalcompetitie te organiseren. Ondanks folteringen en de onmenselijke omstandigheden.
Dat er een voorwoord is van Sepp Blatter, is de enigste smet op dit boek (een beetje verder op deze pagina lees je waarom).
En soms leest het wat teveel als een heldenepos maar ’t is dan ook een straf verhaal van hoe voetbal verdeelt en heerst.
Niets dan de waarheid – Mike Tyson
Dit boek in één woord? Explosief.
Mike Tyson zijn leven is on-waar-schijn-lijk. Het is één van de strafste sportboeken die ik al las omdat hij, zoals de titel van zijn boek zegt, doodeerlijk is. En dat is opzienbarend als je een verhaal als het zijne te vertellen hebt.
Tyson was één van de beste boksers ooit. YouTube staat bol met compilaties van zijn K.O.’s. Een beest in de ring was hij. Helaas ook ernaast. Hij snoof, dronk en spoot zich te pletter. Vrouwen waren zijn allergrootste zwakte. Tyson geeft grif toe dat hij een seksverslaving had/heeft.
Hij schoot naar de top en stortte even snel opnieuw ter aarde. Je vraagt je af hoe een mens zo kon leven. Het is geschreven vanuit de ik-vorm waardoor je het gevoel hebt dat Tyson tegen over jou zit. Als je zijn verhaal leest, ben je toch een blij dat hij niet aan dezelfde tafel zit.
Ze schrijven dan wel dat Tyson nu als filosoof, veganist, vader en acteur over de wereld groot respect verdient, maar dat is toch met een snuifje cocaïne, euhm zout, te nemen.
Voor zijn sportprestaties verdient hij een standbeeld. Maar Tyson als de ideale babysit voor je kinderen zou ik toch niet aanraden. Dit boek dan weer wel.
FIFA Maffia – Thomas Kistner
Als je de romantiek van het voetbal in ‘Meer dan een spel‘ je ophemelde, dan zet ‘FIFA Maffia’ je met beide voetjes opnieuw op de grond.
Het voetbal is rot.
Voetbal is een miljardenbusiness. En Sepp Blatter heerste als een zonnekoning. Toen het boek uitkwam, was hij nog FIFA-voorzitter. Door de praktijken die het boek uitlegt, moest hij later echter aftreden. Het doet niet veel af van de relevantie van dit boek.
Je werpt een blik op de criminele manier van werken van de grootste sportfederatie ter wereld. Hoe machtsspelletjes bepalen waar de bal rolt. Het is een lijvig boek en misschien is het soms moeilijk om te volgen maar dat deert niet. Je ontwart beetje bij beetje de schandalige knoop waarin het voetbal zich bevindt / bevond.
Het is de maar de vraag of het vandaag beter is.
Meer lezen over ‘FIFA Mafia‘ op SPORT.Blog.
Not a game – Kent Babb
Je hebt, net als ik, een zwak voor topsporters met een hoek af? Dan zal deze biografie je zeker bevallen.
In de hoofdrol: Allen Iverson.
Het verschil met Tyson zijn boek is dat Iverson niét meewerkte. Net daarom is het de moeite waard. Het vertelt een eerlijk verhaal over een onwaarschijnlijk talent, the next Michael Jordan, die absurd veel talent had.
En dan stortte alles in elkaar…
Iverson zijn sportieve mogelijkheden waren nochtans eindeloos. Het boek focust vooral op zijn verhaal naast het parket. Journalist Kent Babb schreef neer hoe onwaarschijnlijk het privéleven van Iverson was. Hij trainde amper, dronk zich lazarus, smeet zijn geld door ramen en deuren,… en was ondertussen hét basketbalicoon in de NBA.
Om je een idee te geven: ik kocht dit boek op citytrip in New York, las het daarna in één ruk uit op de terugvlucht en moest daar toen absoluut een SPORT.Blog over schrijven…
Waarom? Lees dat boek en je weet waarom.
Meer lezen over ‘Allen Iverson‘ op SPORT.Blog.
Koers – Hugo Camps
Misschien de vreemde eend in de bijt. Maar wel een aanrader. Het is geen sportverhaal maar een bundel van columns over de koers geschreven door Hugo Camps.
Ik ben een fan van Hugo Camps en de manier waarop hij zijn woorden uitkiest en speelt met taal. Eigenlijk ben ik stikjaloers op Hugo Camps. Ik wou dat ik kon kijken naar de wereld zoals hij dat doet en het daarna ook kan beschrijven op papier zoals hij dat kan.
’t Is niet alleen de taal die je aanspreekt in dit boek. De colums dateren ondertussen van meer dan vijftien jaar geleden. Een tijd van andere wielerhelden. Baguette, Bettini, Knaven,… Nostalgie en Camps’ taalgebruik vormen een ideale tandem.
Bij het lezen van het boek nam ik soms mijn fluostift en markeerde de mooiste woorden: tricheurs – prelaat – desolaatheid – gecelebreerd – predestinatie – larmoyant- ….
En telkens, na het lezen van enkele pagina’s, kreeg ik weer goesting om zelf te schrijven. Alleen was het nooit zo mooi als Hugo Camps dat kan.
Gijp – Michel van Egmond
Zin om een sportboek te lezen maar niet veel zin in een moeilijk verhaal? Met Gijp zit je wel goed in dat geval.
Gijp gaat over René van der Gijp, ex-voetballer en populair voetbalanalist in Nederland. Van der Gijp is een apart mens en daarom een dankbaar persoon om een biografie over te schrijven. Journalist Michel van Egmond maakte van dichtbij zijn opkomst, ondergang en wederopstanding mee.
Het boek is doorspekt van anekdotes uit het leven van van der Gijp. Afgewisseld met Q&A tussen hem en de journalist. Toegegeven: sommige anekdotes zijn écht grappig. Van der Gijp presenteert zich als de ideale tooghanger die het ene verhaaltje na het andere uit de mouw schudt.
En ach, dat typisch taaltje van hem. Verkleinwoordjes vliegen je om de oren. Ik las het boek tijdens een zwembadvakantie en las het graag omdat mijn hersenen ook even vakantie wilden. In zo’n geval is dit het ideale boek.
Meer lezen over ‘Gijp‘ op SPORT.Blog.
Open – Andre Agassi
Na Tyson en Iverson is dit de derde Amerikaanse sporter in het rijtje. En opnieuw loont het de moeite om dit boek te lezen.
Deze keer geen afgrond aan het einde. Maar uiteraard wel geschreven met het nodige Amerikaanse heroïsme. Andre Agassi was één van de beste tennisspelers ter wereld. Ondanks het feit dat hij het spelletje eigenlijk hartsgrondig haatte.
Het is die tegenstelling dat het boek zo interessant maakt. Net zoals Tyson zijn boek las ik de Engelse versie en dat is toch een meerwaarde. Amerikaanse grootspraak klinkt het best in hun eigen taal.
Agassi vertelt de strijd tegen de haat tegenover zijn grote liefde: tennis. Het is vooral een feel-good story over een sporter die zijn weg zoekt en ook vindt. In tegenstelling tot zijn voorgangers in dit lijstje.
Buitenspel – Marco Marsullo
Ik vond dit boek tijdens de zoektocht naar een roman over sport. Uiteindelijk viel mijn oog op dit verhaal. Een lichtvoetig verhaal geschreven door een jonge Italiaanse schrijver.
Hij beschrijft het verhaal van de onfortuinlijke Italiaanse trainer Vanni Cascione. De man lijkt geboren voor het ongeluk. Tot hij plots zijn kans krijgt. Maar net dan dreigt het opnieuw verkeerd te lopen. Zijn sportdirecteur gaat liever naar de plaatselijke prostituees, zijn vrouw verlaat hem en de maffia zit hem achterna.
Een leuk verhaal om te lezen. En als je sommige verhalen in de krant mag geloven dan zijn de verhaallijnen niet zover van de pot gerukt.
Golden Boys – Juan Pablo Meneses
Als je na Fifa Mafia toch nog gelooft in de goedheid van het voetbal dan kan Golden Boys je nog een laatste duwtje geven.
Voetbal is mededogenloos.
Dit boek gaat over de handel in jonge talentvolle voetballertjes in Zuid-Amerika. Hoe hun kop zot gemaakt wordt en hoe ze als handelswaar bekeken worden door clubs. Met een dubieuze glansrol voor Nike & FC Barcelona.
De Colombiaanse journalist Juan Pablo Meneses nam de proef op de som en kocht een spelertje. Want ja, dat kan blijkbaar. Zo vertelt hij van binnenuit de smerige praktijken in het Zuid-Amerikaanse jeugdvoetbal.
Na het lezen van dit boek bekijk je de exploten van Messi en Neymar met een andere blik.
Dominique Baeyens – Coachen met gezond verstand
100% objectief kan ik niet zijn over dit boek want Dominique Baeyens was een persoonlijke jeugdheld. In 2016 schreef ik hem zelf een persoonlijke brief op SPORT.Blog. Dat ik zijn boek moest lezen, stond dus buiten kijf.
Toen, twee jaar later, zijn boek uitkwam, schreef ik ook daar een recensie over op SPORT.Blog. Kort samengevat kan ik je meegeven dat ik genoot van het boek omdat het mij inzichten gaf in hoe een toptrainer werk(te) gespekt met anekdotes. Vooral dat laatste vond ik fantastisch want het deed mij sommige dingen begrijpen die ik als jong ventje in de tribunes nog niet kon vatten.
Tiger Woods – Jeff Benedict en Armin Keteyian
Je kent het verhaal uiteraard van de Tiger Woods die op zijn dieptepunt zijn huis uitvlucht midden in de nacht, achterna gezeten door zijn vrouw Elin Nordegren. Toen dat dominosteentje viel, barstte een orkaan zonder weerga los. Woods bleek er een dubbelleven op na te houden met maîtresses. De wereld spuwde hem uit.
Maar er is ook het verhaal van de Tiger Woods die vanaf hij kon lopen als kind een golfstick in zijn handen kreeg geduwd van zijn vader. Als hij acht jaar is, draaft hij op in televisieshows om zijn talent te tonen. Zijn tirannieke vader is zowel het cement van zijn succes als de motor van zijn neergang. Woods’ succes en roem piekt onwaarschijnlijk hoog en op zo’n moment blijkt tussen de lijnen dat hij eigenlijk sociaal onbeholpen is en veel persoonlijke problemen heeft. Golf is lang zijn enigste antwoord op alles. Golf is lang zijn enigste drijfveer in zijn leven.
Totdat alles instort. Maar wat zou een Amerikaans sprookje zijn zonder een comeback?
Ali, A life – Jonathan Eig
Er was veel dat ik al wist van Ali maar er bleek na het lezen van deze klepper van 643 pagina’s dat ik zoveel nog niét wist van een van de beroemdste sporters ooit.
Een biografie lezen van een sportheld is nooit een goed idee als je graag in sprookjes geloofd. Ali was een vrouwenzot, de zoon van een moordenaar, werd ooit betrapt op doping en kreeg in de nadagen van zijn carrière zoveel klappen tegen zijn hoofd dat hij ze niet meer kon tellen.
Het sprookje was dan weer fantastisch: Ali was een dichter die dyslectie overwon, een boegbeeld in de rassenkwestie en gewoonweg een fantastisch bokser.
Hij kreeg geen Parkinson op het einde van zijn leven maar Parkinsonisme. Dat is een verzamelnaam voor neurologische aandoeningen die erg kunnen lijken op de ziekte van Parkinson, maar het niet zijn. Ali was met andere woorden niet voorbestemd om trillingen te hebben, verminderde uitspraken,…
De oorzaak van zijn ziekte kan (nog) niet wetenschappelijk verklaard worden door de vele klappen die hij tegen zijn hoofd kreeg maar het verband is moeilijk te negeren. Want hoewel hij in het begin zweefde als een bij was hij op het einde van zijn carrière nog een schim van zichzelf. Zijn incasseringsvermogen werd zijn wapen. Op trainingen en wedstrijden liet hij zich tot moes slaan in de hoop zijn tegenstander te vermoeien.
Het werd zijn fysieke ondergang die zich jammer genoeg ook uitte in een mentale ondergang. Maar omdat hij zo indrukwekkend was op zijn top onthouden we vooral wat een fantastische (sport)persoonlijkheid hij wel was. Het boek laat je niet los.
Dat komt omdat Jonathan Eig een fantastische schrijver is maar vooral omdat Ali een amalgaam van emoties was. Een complexe mens die in z’n uitersten eenvoudig leek, maar daartussen een pallet van diverse problemen kende.
De kunst van het veldspel – Chad Harbach
Ik zocht een roman die zich afspeelt in een sportomgeving. En vond die met ‘De kunst van het veldspel’. De schrijver ken je waarschijnlijk niet en de titel van het boek zegt je vermoedelijk ook niet maar net daarom gaf ik het een kans.
Je leest het verhaal van een veelbelovende honkbalspeler die na een verkeerde worp van zijn hand verschillende levens (en het zijne) een ommezwaai geeft. Chad Harbach omschrijft op heel amusante wijze het verloop van die gebeurtenissen en er zijn voldoende leuke personages om het verhaal continu draaiende te houden tot je brandt van nieuwsgierigheid om te weten hoe dit zal aflopen. En terloops leer je wat bij over honkbal.
Waarover ik praat als ik over hardlopen praat – Haruki Murkami
Ik ben een Murakami fan en ik loop regelmatig. Dus als ik dit boek zag liggen dan wist ik dat geen keuze had buiten het mee te nemen.
Het is een mini-biografie van Murakami over zichzelf als hardlopende romanschrijver (of romanschrijvende hardloper) en hoe beide aspecten mekaar versterken.
Lopen voor het lichaam, schrijven voor de geest. Als een symbiose.
Klinkt dit saai?
En toch zou het zonde zijn om niet verder te lezen want Murakami beschrijft hoe één van de beste romanschrijvers ter wereld evenwicht vindt in zijn leven door te sporten, hardlopen in zijn geval.
Na het lezen van dit boek schreef ik er ook iets over op SPORT.Blog.
Meer lezen over ‘Murakami‘ op SPORT.Blog.
Matchfixing – Declan Hill
Een boek dat uitkwam in 2013. De periode waarin fraude welig tierde in het voetbal. De Zaak Ye lag toen al even achter ons maar had ons allemaal doen beseffen dat er veel schortte aan een van de meest geliefde sporten ter wereld.
Declan Hill is een autoriteit in zijn vak, matchfixing. Hij schreef er dan maar een thriller over die ondertussen misschien niet meer zo relevant is maar wel mooi blootlegt wat de gevaren zijn. Als je een romantische sportliefhebber bent, is dit zo’n boek dat je beter opzij legt. Wil je wél weten hoe de vork aan de steel zit, dan weet je wat te doen…
Shoe Dog – Phil Knight
Oprichter Phil Knight vertelt de geschift fascinerende geschiedenis van de beginjaren van Nike van 1962 tot 1980. Ik pik drie woorden van de achterflap van Shoe Dog: Iconisch. Game-changing. Winstgevend.
Zoals je kan vermoeden, leest het verhaal als een oer-Amerikaans sprookje: arme student met een idee richt een start-up op met een kapitaal van 1.200 dollar, heeft na lang wroeten eindelijk succes, gaat bijna enkele keren over de kop, overwint glorieus en is op het einde 30 (!) miljard dollar waard.
De anekdotes worden als een onophoudelijke ballenmachine op je afgeschoten. Zijn idee was simpel: hardloopschoenen importeren uit Japan om die te verkopen in Amerika. Hij noemt het steeds zijn gekke idee. Met de eerste paar schoenen overtuigt hij de legendarische coach Bill Bowerman (Google die maar eens) samen een bedrijfje op te richten: Blue Ribbon Sports. Een bedrijfsnaam die je ongetwijfeld punten oplevert tijdens een sportquiz.
Het 410 pagina’s tellende verhaal brengt een allegaartje van vreemde figuren samen. Wonderwel overwinnen ze gedreven door ambitie en passie tegenslagen en bouwen zo een imperium uit. De hele tijd balanceren ze op de dunne koord van faillissement en verwaarlozing van hun gezinnen.
Ik ben fan van Nike want het is gewoon een betoverend merk. En ik weet, je kan perfect tégen Nike zijn. De vele kritiek is terecht. Maar daarnaast kan je ook gewoon versteld staan van hun storytelling en de fantastische producten die ze bedenken. Nikes innovaties zijn baanbrekend: hun eerste, eigen schoen werd gemaakt met een wafelijzer waar ze prompt een patent op vroegen.
Junior, de broer die bokser werd – Wouter Woussen
Ik heb een ambigue band met boksen. Boksen is voor mij een gevecht tussen een esthetische dromerigheid en een afschuwelijke realiteit.
De wijze waarop twee mensen rond elkaar dansen, zoekend naar een verslapping bij de opponent om dan in een oogwenk toe te slaan, dat is een prachtig schouwspel. Boksen is op zo’n moment een oer-sport in z’n meest pure en existentiële vorm.
Maar de échte essentie is gruwelijk. Twee menselijke wezens slaan mekaar verrot en wij staan er met z’n allen op te kijken, erger: we juichen onverbloemd bij elke klap die ze incasseren. We smeken om bloed, wegdraaiende ogen en onherstelbare hersentrauma’s. Het is sport in z’n verschrikkelijkste vorm: overleven.
En het is dat laatste woord van de vorige alinea wat Junior Bauwens doet in het leven. Hij bokste om voor zijn familie te kunnen zorgen en was twaalf toen hij hoorde dat twee van zijn broers en twee van zijn zusjes autistisch waren en waarschijnlijk nooit voor zichzelf zouden kunnen zorgen. Iedereen kent zijn opmars maar iedereen weet ook dat een van zijn broertjes op een dag hun vader doodschoot.
SPORT.Blog 
0 reacties op “Leestips”