Voilà, de titel verklaart meteen waarom de blogpost viraal ging. Uiteraard was er méér nodig maar als je online wil scoren, helpt het om een in het oog springende titel te hebben. Clickbait, om het met een lelijk woord te zeggen.
Ter verduidelijking: de blogpost was geen SPORT.Blog. Maar omdat ik af en toe de vraag krijg van beginnende bloggers om tips te geven, wil ik wel uitleggen hoe mijn blogpost op enkele dagen tijd van 0 views naar 111.000 views op LinkedIn ging en op de website van Het Nieuwsblad belandde. Ik vond het zelf ook gewoon fascinerend om te volgen eerlijk gezegd.
De blogpost in kwestie kan je hier lezen.
Hoe begon het? Wel, op vrijdag deelde ik enkele Instagram stories over thuiswerken met kindjes. Bij de foto’s en filmpjes plaatste ik commentaar en zinspeelde op het feit dat mijn kinderen mijn nieuwe collega’s zijn. Verschillende mensen reageren dat ze het grappig vinden. Da’s uiteraard tof 🙂
Een dag later besluit ik om er een blogpost over te schrijven. Ik ben namelijk beter met zinnen dan met beelden. Ik schrijf mijn stukje op mijn profiel op Medium, een online platform waar je eenvoudig kan bloggen en andere bloggers volgen. Dit is de plek voor al mijn blogs die niet over sport gaan.
Stap één was een leuke invalshoek vinden. Ik besloot om te doen alsof ik ben overgeplaatst naar een andere dienst en mijn nieuwe collega’s hun rare kantjes leer kennen. Die nieuwe collega’s zijn, tussen ons gezegd, een vijf maanden oude baby, een driejarige peuter en mijn vrouw. Vanaf dan kreeg mijn fantasie vrij spel. The fun part starts.
Ik schrijf losse gedachten op en plak die samen tot een tekst. Ik laat die, zoals spaghettisaus, een dag sudderen. Vul nog eens aan, herschrijf het geheel en controleer op foutjes. En ik voeg er nog enkele fotootjes aan toe. Ik weet het, daar kan je over discussiëren, maar in deze situatie paste het wel vond ik.
Ik laat de tekst nalezen door mijn vrouw. Haar feedback is ‘je hebt al betere teksten geschreven.’ Ze heeft gelijk. Maar dit wil niet zeggen dat ik het niet publiceer. Ik heb namelijk geleerd dat je niet altijd je beste stukje kunt schrijven. En achteraf bekeken, is haar uitspraak wel een grappige anekdote.
Soit, ik publiceer de blogpost op Medium. En deel die vervolgens op mijn persoonlijk profiel op Facebook en LinkedIn.
Eerst gebeurt er wat er altijd gebeurt als ik een blogpost deel. Enkele collega’s en vrienden vinden het bericht leuk. Ik verzamel al snel tussen de 50 en 100 lezers. Normaliter land ik voor zo’n stukje tussen de 200 en 300 lezers. Het gaat mij eigenlijk zelden om de cijfers. Schrijven doe ik omdat ik het oprecht leuk vind.
Maar dan gebeurt dit:
Paul Van Den Bosch deelt mijn bericht op LinkedIn en Twitter. Nu moet je weten: Paul (25.500) heeft een pak meer volgers dan ik (500).
Waarom deelt hij mijn bericht? Paul en ik zijn connecties op LinkedIn en pikt het zo op denk ik. Hij is verbonden aan Energy Lab, het bedrijf waarvoor ik nu werk. Ik doe veel moeite om veel connecties op LinkedIn uit te nodigen. Dit maakt mijn feed een pak interessanter (ik zit meer op LinkedIn dan op Facebook).
Paul helpt mij om van enkele views naar 500 views te gaan. Een mooi duwtje. Maar dan gebeurt er iets fascinerend op LinkedIn. Nadat een hondertal connecties op LinkedIn mijn bericht ‘interessant’ vinden, beginnen ook niet-connecties hetzelfde te doen.
Met andere woorden: het algoritme van LinkedIn besluit dat mijn bericht interessant genoeg is om dit ook te tonen aan mensen buiten mijn netwerk.
Eerst even enkele begrippen verduidelijken:
- ‘interessant vinden op LinkedIn’ = de ‘vind-ik-leuk’ knop op LinkedIn
- reacties op LinkedIn = aantal mensen die reageerden met een commentaar op mijn bericht
- views = aantal personen die mijn bericht op LinkedIn zagen in hun feed
- lezers = aantal mensen die effectief mijn blogpost op Medium begonnen te lezen
Ik plaatste mijn bericht online zondag om half zes ’s middags. De volgende ochtend vinden ongeveer 200 mensen mijn bericht interessant, heb ik 30 reacties en hebben ongeveer 5000 mensen mijn bericht bekeken. Da’s meer dan ik ooit heb gehad op LinkedIn.
Interessant om te zien is dat de vind-ik-leuks en reacties op Facebook de eerste 12u als een pijl omhoog schieten. Ik ga snel richting de 100 vind-ik-leuks en 30 reacties. Maar hierna valt het op zijn gat. Het Facebook algoritme is klaar met mijn vrienden op Facebook te bereiken en laat het niet zien aan anderen. Dit is voorbehouden voor bedrijfspagina’s denk ik, tegen betaling uiteraard. Na de tweede dag druppelt er maar sporadisch een vind-ik-leuk bij in mijn notificaties.
LinkedIn is echter een diesel. En dit wordt nog eens versneld doordat vele mensen mijn bericht op LinkedIn beginnen te delen. Ondertussen blijven mensen ook reageren op mijn LinkedIn bericht. Dit lijken mij twee belangrijke factoren voor een algoritme op sociale media, net omdat je hier zelf geen controle over hebt.
Het resultaat is dat tegen maandagavond mijn artikel zo’n 3.000 keer gelezen is op Medium. Dit gaat zo door tot woensdagavond wanneer ik afklok op 1.000 mensen die mijn bericht interessant vonden, 100 mensen die commentaar gaven en 30.000 mensen die mijn bericht op LinkedIn zagen passeren in hun feed. Ongeveer 10.000 mensen lazen mijn blogpost op Medium.
Dit fascineert mij enorm. Waarom vinden mensen mijn blogpost plots zo leuk en interessant. Ik denk hierom:
- de titel: die is grappig en prikkelend
- het momentum: mensen zitten door Covid thuis aan hun laptop of smartphone gekluisterd terwijl ze door hun social feeds scrollen
- de herkenbaarheid: collega-mama’s en papa’s reageren unaniem dat ze de situaties maar al goed herkennen
- ons kuddegedrag: zoveel mensen die reageren en delen? Dat zet aan om te reageren en te delen
- het algoritme: zie vorige, sociale media leven van cijfermatig kuddegedrag
- de inhoud: als ik de commentaren toch mag geloven, leest de tekst vlot en aangenaam 😉
Ik vraag mij af hoe viraal ik kan gaan met mijn ‘kak-blogpost’. Ik besluit het grof geschut boven te halen. Ik contacteer MamaBaas, de grootste online community van mama’s in België. Hebben ze interesse om mijn blogpost op hun website te plaatsen? Ze zijn fan en gaan akkoord:
Mijn gevoel zit juist. Het doelpubliek van MamaBaas, mama’s die graag herkenbare verhalen lezen over ouderschap, smaakt mijn blogpost: 758 vind-ik-leuks, 127 reacties en 120 keer gedeeld. (deze exacte cijfers zie je als je doorklikt op de Facebookpost)
De tekst staat integraal op hun website met onderaan een link naar mijn blogpost op Medium. De combinatie van MamaBaas en LinkedIn zorgt tegen vrijdagavond voor 12.000 lezers. Tegen zaterdagavond komen er nog eens 1.000 lezers bij.
Ondertussen is de volgende fase ingezet op LinkedIn. Mensen blijven reageren en delen. Maar een hondertal personen bezoeken ook mijn profielpagina, een twintigtal personen willen met mij connecteren en een tiental personen beginnen mij te volgen. Op Medium zie ik eenzelfde patroon ondertussen. Ik krijg meer en meer applaus voor mijn artikel (een coole feature op Medium, hetzelfde als ik vind-ik-leuk) en een tiental nieuwe personen volgt mij op Medium.
Op zondag besluit ik een volgende test te doen. Ik stuur mijn blogpost naar Het Nieuwsblad en leg hen uit dat mijn blogpost viraal gaat. De vis bijt. Ze delen mijn artikel op hun website. Ik krijg zelf een mooi plekje helemaal bovenaan:
Het resultaat: op 1 dag tijd krijg ik er 11.000 lezers bij. Je kan terecht opmerken: ‘ja maar, je hebt wel zelf jouw blogpost naar hen moeten sturen...’ Klopt. Maar dat is iets wat ik als kleine garnaal in de blogwereld heb geleerd. Je moet gewoon durven de eerste stap te zetten en zeggen ‘hallo, ik heb iets geschreven dat jullie misschien leuk vinden‘. Het leven is aan de durvers.
Uiteindelijk land ik op:
- + 111.608 views op LinkedIn
- + 2.637 mensen die het LinkedIn bericht interessant vinden
- + 171 commentaren op LinkedIn
- + 35.000 lezers op Medium
Een lezer leest gemiddeld 2 min 26 seconden over mijn tekst. Dat verbaast mij want de aandachtsspanne van een gemiddelde online lezer is naar mijn gevoel een pak lager.
Nu is er nog een andere coole feature op Medium. Ze tonen het aantal personen die de blogpost openden én een schatting van het aantal mensen die de blogpost tot het einde lazen (read ratio). De tweede statistiek is uiteraard de interessantste voor een schrijver.
Mijn read ratio is 53%. Omgerekend lazen 18.000 personen mijn tekst helemaal. Daar ben ik best trots op.
De tweede leukste statistiek op Medium zijn de traffic sources: van waar komen mijn lezers?
- 12.000 lezers komen via mail, een chatbericht of directe klik op de URL van mijn blogpost
- 8.500 lezers via de website van het Nieuwsblad
- 6.000 lezers via LinkedIn
- 4.000 lezers via Facebook
- en dan nog wat diverse traffic sources
Die 12.000 verassen mij enorm. Bijna een derde van mijn lezers komen niet via sociale media. Mijn vermoeden is dat de blogpost een eigen leven is gaan leiden via bijvoorbeeld WhatsApp. Zo stuurde een collega mij een screenshot van een groepje met zijn familie waar het artikel werd gedeeld.
Mijn lezers via Facebook zijn te verklaren via MamaBaas. Zij hebben ongeveer 70.000 volgers. Gezien de reacties op hun Facebookbericht is dat dus plausibel. Zowel Het Nieuwsblad als MamaBaas plaatsten ook een directe link naar mijn originele blogpost. Dit verklaart dus ook een deel van die 12.000.
Ik leerde ook dat LinkedIn:
- ook organische berichten (lees: niet-betaalde) de kans geeft om viraal te gaan buiten je eigen netwerk
- meer inzichten geeft in wie mijn bericht deelt (er is telkens een notificatie, in tegenstelling tot Facebook) en toont wie interesse heeft in mij (wie heeft mijn profiel bezocht)
Het was vooral cool om de blogpost een eigen leven te zien leiden. Mijn LinkedIn ontplofte van de notificaties en de reacties waren een enorme ego-boost. Veel blogposts sterven een stille dood in het moeras van de sociale media maar soms overleeft er eentje. Ik had het geluk om dit al een paar keer mee te maken. Maar nog nooit zo hard als deze keer.
Ondertussen heb ik er nieuwe connecties en volgers bij die misschien ook mijn volgende blogpost willen lezen. En ben ik vaste blogger voor MamaBaas. De reacties en de berichten van de mensen waren het allerleukste om te volgen.
En dat dankzij een blogpost over kaka.
SPORT.Blog 
Pingback: De acht meest gelezen SPORT.Blogs van 2020