Sporten als een zot

Als ik het woord ultraloper hoor dan denk ik altijd aan Tom Waes en hoe die na een zoveelste marathon doorheen de woestijn het vel van zijn voetzool pulkte alsof hij een barbecueworst klaarmaakte.

Waarom?

Hoe?

Dat zijn de twee woorden in mijn hoofd op zo’n moment. Mijn motivatie om wekelijks te lopen is alleszins een pak minder heroïsch.

Sinds kort denk ik ook aan iemand anders als ultralopen ter sprake komt: Karl Sabbe. Iemand raadde mij een documentaire op YouTube aan waarin Karl deelneemt aan de legendarische Barkley Marathons in 2019.

De jaren ervoor verpulverde hij het Appalachian Trail speed record met 41 dagen, 7 uren en 39 minuten en het Pacific Crest Trail speed record met 52 dagen, 8 uren en 25 minuten. Op zijn palmares staan nog meer duizelingwekkende prestaties die een mens niet hoort te kunnen.

Karl Sabbe is Tom Waes, maal tien. Hij besloot deel te nemen aan de mythische ultramarathon race Barkley Marathons in Tennessee. Je moet 160 kilometer afleggen in 60 uren. Meer zeg ik niet. De rest moet je zelf bekijken in deze documentaire over Karel zijn poging om te finishen.

Waarom deel ik dit met jullie? Wel, deze week kreeg ik de vraag van enkele studenten Journalistiek of ik hun long-read over ultrasporten wilde delen op SPORT.Blog. Dat kwam goed uit want ik zocht nog een gelegenheid om de docu over Karl te delen 😉

Of je nu eerst de docu bekijkt, of eerst de long-read leest, maakt niet uit. Versteld zal je zeker staan. Ultralopers zijn geen gewone mensen. Zijn het gezonde mensen? Dat laat ik aan experten om te oordelen.

Hieronder lees je alvast een intro op de long-read met onderaan de link ernaartoe:

In 2009 telde ons land 590 ultralopers. Ondertussen zijn er meer dan 3.500 sporters die zich regelmatig aan grote afstanden wagen. Ruim 100.000 Vlamingen schreven zich in voor Start to Kamp Waes, een trainingsschema dat mensen op acht weken moet klaarstomen voor de toelatingsproeven van het Belgische leger. Ook inspanningsfysioloog Rudi Frankinouille merkt een tendens: “Tegenwoordig is het niet meer voldoende om 5 of 10 kilometer te lopen. Het moet altijd maar verder en harder.”

Uit onderzoek van de IAAF (International Association of Athletics Federations) blijkt dat mensen steeds minder prestatiegericht lopen. Volgens het onderzoek hebben mensen daarvoor zowel psychologische, fysieke als sociale redenen. Aangezien we merken dat extreem sporten vooral in het lopen gebeurt, hebben we ons onderzoek soortgelijk verdeeld: fysieke redenen, mentale redenen en sociale redenen: invloed van de media.

Waarom beginnen mensen extreem te sporten? Wij zochten het uit en vertellen het verhaal van enkele extreme sporters waaronder Kamp Waes deelneemster Debbie Verstraeten.

Hier lees je het volledige artikel.