Wie hoopte dat een blogpost met in de titel ‘Wu wei’ een spectaculaire Oosterse vechtsport zou uitlichten met spectaculaire verhalen over ninja’s die elkaar in één beweging omleggen met niet meer dan een paperclip als wapen, moet ik teleurstellen.
Het gaat over iets anders. Maar toch loont het om verder te lezen. Al was het maar om de link naar buitenaardse sportprestaties te leggen.
Wu wei betekent niet doen. Het is van het allermoeilijkste waar je als mens naar kan streven en betekent zoveel als ‘de dingen te laten zijn zoals ze zijn en zich op hun eigen manier te laten ontvouwen’.
De oorsprong van Wu Wei ligt in het Taoïsme waar men vaak de associatie met water maakt en hoe het zich gedraagt.
Ofschoon water vloeit en geen weerstand biedt heeft het toch in zich graniet te eroderen. Water heeft geen vaste vorm zoals een steen of stuk hout, het stroomt overal en kan de kleinste ruimtes vullen. Het lijkt of water niets doet en toch doet het iets. Het gaat er om je niet tegen een stroom te verzetten, te kiezen uit de vele richtingen waarin de stroom vloeit en de gevolgen te accepteren.
Wikipedia
Wu wei betekent niét niets doen. Een heel belangrijke nuance. Het wil wél zeggen dat je in staat bent van een activiteit los te laten waardoor je lichaam en geest als vanzelf functioneren.
Geef ik er even een meer hippe term die we vaak gebruiken in de sport: in the zone. Dat leest al wat vlotter, niet? 😉
Denk aan masterclasses in de sport. Federer die tennist, Ali die bokst, Messi die voetbalt, Kipchoge die loopt of Woods die golft. Jarenlange oefening en ervaring komen samen wanneer zo’n atleten op hun hoogtepunt zijn. Je kan enkel kijken en zien dat ze boven zichzelf uitstijgen. Moeiteloos meesterschap als het ware.
Op zo’n moment doet een atleet zonder te doen. Het betekent dus niét dat hij niets aan te doen is. Het is en blijft een fysieke topprestatie maar er is een moment waarop het moeiteloos lijkt.
Het is magisch om te zien. Onbeschrijfelijk. Door schijnbaar minder moeite te doen, gaat het beter. Klinkt contradictorisch maar ook logisch.
Mindfulness als voorbereiding op een sportprestatie kan atleten daarbij helpen. Met de nadruk op ‘kan’ want er bestaat natuurlijk geen ‘mentale super epo’ die voor iedereen werkt. Maar soms kan het wel een extra dimensie geven voor een atleet. In een sportwereld waarin marginal gains het verschil kunnen maken, loont het de moeite om te ontdekken.
Dan nu naar de persoon die voor mij dé verpersoonlijking is van Wu wei. Een jeugdidool die op zijn hoogtepunt niet te evenaren was in de manier waarop hij een bal beroerde: Zinèdine Zidane.
Die beheersing van zowel zijn lichaam als over de bal. Die schijnbare achteloze schijnbewegingen. Die speelse symbiose met zijn omgeving. Alsof hij maar wat doet. Zonder te denken. Voor mij is de allerbeste Zidane Wu wei.
Maar de vraag die ik mij stel: wie ben ik om te schrijven dat Zidane Wu wei belichaamt? Hoeveel moet je van voetbal kennen om dit te mogen schrijven?
In een fascinerend boek dat ik deze zomer las, stond dit:
De werken van de grote dichters zijn nog nooit gelezen door het mensdom, want alleen grote dichters kunnen dat. Ze zijn alleen gelezen zoals de massa de sterren leest, hoogstens astrologisch, niet astronomisch.
Henry David Thoreau – Walden
Thoreau is een sociaal filosoof, natuuronderzoeker, dichter en zoveel meer. In de 19e eeuw schreef hij het boek Walden. In 1845 trok hij de natuur in. Twee jaar lang verbleef hij in een huisje aan de oever van Walden Pond (in Amerika) om te lezen, na te denken en te schrijven. Het resultaat was een tekst die een van de grote werken uit de wereldliteratuur zou worden.
Astronomie gaat over hoe het heelal werkt, astrologie gaat over hoe het heelal ons beïnvloedt (denk aan horoscopen). Met bovenstaande uitspraak wil hij dus eigenlijk zeggen dat enkel een expert ter zake een buitengewone prestatie kan beoordelen.
Een voetbalexpert ben ik helemaal niet. Ik bekijk voetbal eerder astrologisch, op gevoel. Dus ik kan niet beweren dat Zidane de beste voetballer ooit is. Maar ik kan mij ook niet van de indruk ontdoen dat hij veel louter op gevoel deed. Zoals zijn legendarisch afscheid van het voetbal toen hij tijdens de WK-finale besluit om zijn gevoel te volgen.
Niet na denken. De dingen laten zijn zoals ze zijn. Of het nu een overstapje is of een kopstoot.
Wu wei.
SPORT.Blog 
Pingback: Zidane = Wu wei – SPORT.Blog – OFFER CPL-CPI-CPA-CPC-CPR
Pingback: Zidane = Wu wei – LIFE ON EARTH