Voor pers, Freya en voor Brecht*

De bal vliegt alweer op de Belgische volleybalvelden. En dat bijna een halfjaar na de bloednerveuze ontknoping in de finale van de play-offs. Beweren dat het in het volleybal de afgelopen maanden een kabbelend peis en vree was, zou hetzelfde zijn als beweren dat Hendrik Tuerlinckx een sponsordeal met Gillette had overgehouden aan zijn verkiezing van Speler van het Jaar. Extrasport gidst u door de voorbije volleybalmaanden en blikt kort vooruit naar het nieuwe seizoen. Met een duim als rode draad. Vind ik leuk?

Laat ons de zaken even chronologisch aanpakken en beginnen met het einde. Het einde van het vorige volleybalseizoen wel te verstaan. Luttele minuten voor aanvang van het allesbeslissende play-off duel in Schiervelde tussen Roeselare en Antwerpen. Emile Rousseaux, trainer van Roeselare, met wat ons betreft de mooiste sportquote van het jaar: “Weet u, sport is de speeltuin van het leven…”

Roeselare en Antwerpen top, Maaseik flop

Een speeltuin waar Knack Roeselare het hele jaar door de grootste en sterkste van de volleybalklas leek te zijn maar verrassend toch zand in de machine kreeg wanneer het ertoe deed. De bekerfinale werd volleybalpromo op z’n Hitchocks met een vijfsetter waarin Antwerpen Roeselare uiteindelijk onderuit haalde met 28-26. En in de finale van de play-offs wonnen de Antwerpenaren zowaar de eerste twee wedstrijden bijna freewheelend. Uiteindelijk rechtte Roeselare zijn rug en pakte het, oververdiend, de titel.

En Maaseik zegt u? Tja, wat was er van Maaseik vorig jaar… Uitgeschakeld in de beker in de achtste finales tegen Liga B ploeg Volley Haasrode Leuven A en voor het eerst sedert 1993 niet in de finale van de play-offs. Het was vallen, opstaan en weer doorgaan om uiteindelijk toch te stranden op een derde plaats. Het epicentrum van het Belgische clubvolleybal lag duidelijk niet langer in Limburg. En dat vonden ze daar logischerwijze niet leuk.

Weet u, sport is de speeltuin van het leven

De slotsom van de vorige jaargang was simpel. Roeselare bevestigde. Maaseik ging ten onder. Antwerpen brak door. De schijnbare voorbode voor een nieuwe tripartite in het volleybal.

En wat was er van onze nationale ploegen? 5 januari 2014, herinnert u zich die dag nog? Het was een zondag en zowel de Tigers als de Dragons kwalificeerden zich die dag voor het Wereldkampioenschap volleybal. Kortom, de historische ijkpunten stapelden zich vorig seizoen op en het enthousiasme voor het Belgische topvolleybal was nooit groter. Alle duimen collectief omhoog.

Vind ik (niet) leuk

En dan sloeg je de krant open naar het einde van het volleybalseizoen en las je dat Lennik op het randje van de afgrond stond. Hun voormalige hoofdsponsor, Euphony, was failliet en dat hing al een heel seizoen lang als een molensteen rond de nek van de Brabanders. Maar eigenlijk was hun zwanenzang al ingezet na dat prachtseizoen enkele jaren geleden toen ze de play-off finale en de Champions League haalden. Een seizoen vergelijkbaar met dat van Antwerpen vorig seizoen. Die laatste zin schrijven we hier niet toevallig.

En als je begin mei je Facebook opende en las dat Lennik mogelijks nieuwe sponsors kon binnenhalen dankzij jouw hulp, fronste je toch even de wenkbrauwen bij die noodkreet. Als Lennik erin slaagde om tegen 14 mei 15.000 vind-ik-leuks te verzamelen, dan verbonden twee sponsors zich aan de club en was Lennik (voorlopig) gered.

Lennik telde bij aanvang van de actie 4.000 vind-ik-leuks, klokte uiteindelijk af op ongeveer 16.000 en het Brabants wonder geschiedde. Uiteindelijk verbond zelfs een derde sponsor zich nog aan Lennik. De doorstart stond in de steigers. Met de permissie van vind-ik-leuks die, keizerlijk als Caesar in Romeinse tijden, beslisten dat de gladiator toch mocht blijven leven.

En toch. Zeker en vast een tien op tien voor hun inventieve overlevingsinstinct. Dat wel. Maar hoe stabiel is een club die haar redding laat afhangen van de willekeur van ‘vind-ik-leuk’-crowdfunding? Laat ons hopen dat ze het tij nu echt hebben kunnen keren en dat het achterliggende businessplan gefundeerder is.

Oef, zucht je dan als volleyballiefhebber. Nu het Lennikse paniekvolleybal even vergeten, blik op de toekomst en duim terug omhoog.

Antwerpen Lennikgewijs?

En dan las je begin juni dat Seppe Baetens verhuisde van Antwerpen naar het quasi-failliet gewaande Lennik. Baetens werd tweedes in de verkiezing ‘Speler van het Jaar’. En ook het Deense dynamiet Ditlevsen pakte zijn koffers uit de havenstad. Net als middenman Koelewijn. Stuk voor stuk sterkhouders.

Eerst hoorde je dan nog geruststellend, “Er zijn geen financiële problemen, gewoon wat voorzichtigheid inbouwen”, totdat Baetens verkondigde: “Ik moest weg om financiële redenen…” Kortom, veel rook. Met een aanzwellende financiële brandhaard lijkt het wel. Zat nu ook Antwerpen zonder zuurstof?

En als klap op de vuurpijl zou ook Puurs extra-sportieve miserie kennen.

De keizerlijke duim zweefde opnieuw tussen hemel en aarde. Zou die zomer dan toch niet zo fantastisch worden?

Nieuwe partnerships

Maar dan hoorde je in augustus ook deugddoend positief nieuws van het volleybalfront. De volleybalfederatie slaagde erin twee nieuwe partners te overtuigen. Zowel Etixx als AB InBev sloten een partnership af met de volleybalbond. Aangetrokken door het succes van de nationale ploegen en hun groeiend schare supporters. Het ijzer smeden als het heet is, heet dat dan. Absoluut een duim omhoog voor de volleybalbond.

Door onder meer Diederiek Degryse als commerciële manager van de Ethias Volley League aan te stellen, had het ook al een noodzakelijke transfer gedaan. Want het succes van de nationale ploegen contrasteert teveel met de malaise van (de meeste) clubteams. Het voortbestaan van een volleyclub hang meestal af van een handvol hardwerkende volleyballiefhebbers. Een overkoepelend commercieel beleid kan voor hen een welgekomen hulp betekenen.

En het was misschien maar een voetnootje in deze drukke zomer maar zeker ook een eervolle vermelding waard: In augustus werden de nieuwe Belgische kampioen beachvolleybal gekroond. En neen, voor het eerst in vier jaar werd dat niet Zultenaar Ward Coucke.

Hij nam niet deel omwille van een sabbatjaar en ook uit onvrede met het verminderde prijzengeld en de afgenomen media-aandacht. Coucke’s voormalige beachpartner Tom Van Walle speelde dan maar met Dries Koekeltoren en werd voor de vierde keer op rij Belgisch kampioen. Bij de vrouwen schoten Marta Sobolska en Katrien Gielen de oppergaai af.

Na de blabla, eindelijk de boemboem

Na de rollercoaster van de voorgaande maanden was het tijd om opnieuw omhoog te kijken. En hoog aan de top stonden natuurlijk onze Dragons en Tigers. De heren wonnen hun poule in de World League, de dames de China Volley Masters. Referenties opbouwen heet dat dan. Edoch, het was uiteindelijk niet meer dan wat voorspel voor het echte werk.

Het WK beloofde veel moois. Beide ploegen met het objectief de tweede ronde te halen. Voor een parcours zoals op het EK twee jaar geleden werd vooraf getekend. Domper was echter het uitvallenvan de vleesgeworden energiereep van de Tigers, middenspeelster Freya Aelbrecht, en de creative editing director van de Dragons, libero Stijn Dejonckheere, net voor aanvang van het tornooi.

Tigers (meer dan 15.000 vind-ik-leuks): voldoende

De Tigers bevestigden en haalden het objectief. Eigenlijk niet meer dan normaal als Europees bronzen medaillewinnaar. Maar in de tweede ronde zaten ze duidelijk op hun tandvlees en tegen hun limieten. De Verenigde Staten werden uiteindelijk voor het eerst wereldkampioen na winst tegen China. Opmerkelijk was dat coach Karch Kiraly als speler zelf al wereldkampioen werd in 1986 en drie olympische titels behaalde.

Stranden in de tweede ronde was voor de Tigers zeker geen grote schande na een lang uitgesponnen zomer. En toch. Je merkte op zo’n moment wel dat onze spoeling aan échte topspeelsters nog te dun was en dat het aan ervaring ontbrak. Tegen de toplanden kunnen de Tigers iets inbrengen als ze zelf top zijn en de tegenstander niet. Maar op een wereldkampioenschap is een topland wereldtop, wij voorlopig enkel nog Europese top.

Wie slaagde met grote onderscheiding was absoluut spelverdeelster Frauke Dirickx. Het orgelpunt zette ze met een knalprestatie in de laatste match van de Tigers op het WK tegen Kroatië. België won die, de enigste match in de tweede ronde, en eindigde op een elfde plaats. Sinds dit seizoen speelt Dirickx samen met hoofdaanvalster Lise Van Hecke bij de Italiaanse kampioen en bekerwinnaar Piacenza. Het kan de automatismen enkel ten goede komen.

Op een wereldkampioenschap is een topland wereldtop, wij voorlopig enkel nog Europese top

En die zullen ze nodig hebben want binnen twee jaar staan de Tigers voor hun grootste examen tot nu toe. Dan vindt het EK plaats in Antwerpen. Dus niet alleen moeten ze hun derde plaats van twee jaar geleden bevestigen, ook moeten ze dan dat tikkeltje extra kunnen tonen als gastland.

En weet u wat er ook nog binnen twee jaar staat te gebeuren? De Olympisch Spelen in Rio. Maar om die te bereiken gaat Gert Vande Broek de progressiemarge van zijn speelsters nog wat verder moet kunnen uitrekken. Het is maar de vraag hoeveel rek er nog op zit natuurlijk…

Red Dragons (meer dan 4.000 vind-ik-leuks): onvoldoende

Hosanna vooraf, desillusie achteraf. Bondscoach Baeyens sprak van “net-nietverhaal is de rode draad”, speler Deroo van het “WK van gemiste kansen” en kapitein Depestele zelfs van het “WK van de frustratie”.

De Dragons gingen voornamelijk receptioneel ten onder en een goeie Dejonckheere had op zo’n momenten zeker een rol kunnen spelen. Dus in tegenstelling tot de Tigers had het uitvallen van een basisspeler een grotere impact. Achteraf bleek de match tegen Italië een scharnierpunt. Benutten de Dragons daar hun kansen, dan stootten ze door naar de tweede ronde en was hun WK geslaagd.

Misschien wel tekenend is dat Frankrijk op dit WK wél uitstekend presteerde en groepswinnaar werd in de poule van de Belgen, de gevreesde ‘Groep des doods’. Immers, in januari wonnen de Red Dragons nog met 2-3 in Frankrijk en verzekerden ze zich zo van hun WK-deelname. De Belgen werden 17e op 24 ploegen. Teleurstellend.

De openbaring op het WK was trouwens Iran. Euh, Iran? Inderdaad, het land hangt misschien met haken en ogen aan mekaar maar is op dit moment wel het sterkste Aziatische volleyballand. En dat ondervonden ook de Belgen want zij incasseerden een 3-1 verlies. Een klein Belgisch succesje was er nog voor Vital Heynen, als bondscoach van Duitsland behaalde hij een knappe bronzen plak.

Polen werd uiteindelijk wereldkampioen in een zinderende finale tegen Brazilië, een nieuw trauma voor de Zuid-Amerikanen na het debacle op het WK voetbal. Veertig jaar na de laatste Poolse wereldtitel, tegen de ploeg die de vorige drie edities won en dat als thuisploeg. Het sein in Polen voor een extatisch volksfeest met volleybalgeluk als grootste gemene deler. Op zo’n moment is sport eventjes meer dan enkel een speeltuin van het leven.

Polen werd wereldkampioen en ontketent een volksfeest zonder weerga.

Is deelnemen belangrijker dan winnen?

We stonden voor het eerst in 36 jaar opnieuw op de bühne van het volleybal met zowel de mannen als de vrouwen en dat was al een prestatie op zich. Je kon spreken van een droomzomer. En toch willen we even nuanceren. Is deelnemen belangrijker dan winnen? Het Belgische topsportbeleid laat vaker wel dan niet uitschijnen dat presteren op een belangrijk tornooi van mineur belang is. Onze dalende medailleoogst op de Olympische Spelen is daarbij tekenend.

In dat opzicht getuigde de uitspraken van de Dragons van de nodige zelfrelativering. Ze wilden winnen, niet enkel deelnemen, en waren dus bijgevolg teleurgesteld.

SOS uit Antwerpen…

Maar back to Belgium. Hoe verging het Antwerpen ondertussen? Niet goed bleek in september. De club kondigde aan dat het budget voor komend seizoen niet rond was op dat moment. De gehoopte stroom aan nieuwe sponsors bleek ondanks het boerenjaar en de opportuniteiten door de teloorgang van de Antwerpse voetbalclubs een illusie te zijn.

Ondanks de oprichting van de cvba-so Antwerp Volley Invest, die als doel heeft om financiële stabiliteit te zoeken en de commerciële werking te boosten, geraakte het plaatje toch niet rond. Zelfs een eenmalige subsidie van de stad Antwerpen en de steun van enkele privé-partners bleek niet voldoende…

Het noopte Maaseik tot de aangebrande uitspraak dat Antwerpen hun plaats had ingenomen op basis van niet-betaalde lonen. Maaseikse malaise veroorzaakt door een Antwerps luchtkasteel? Misschien wat kort door de bocht maar wel met een grondje van waarheid. Antwerpen speelt dit jaar in de Champions League maar zal zijn verplaatsingen met de bus moeten doen. Ook de fusie met de Antwerpse basketbalclub zat in de koelkast. De tering naar de nering zetten heet zoiets.

… wordt beantwoord door Callant

Maar dan kwam deze week (bijna onverwacht) toch nog positief nieuws overwaaien vanuit Antwerpen. Vanaf 29 oktober werd Callant de nieuwe naamsponsor en spreken we dus niet langer van Topvolley Precura Antwerpen maar van Topvolley Callant Antwerpen. Callant deed een bijkomende financiële inspanning om de continuïteit van de club te waarborgen en werd zo naamsponsor tot minimaal het einde van het seizoen.

Callant is geen onbekende speler in de sportwereld. Ze zijn reeds verzekeraar van wielerploegen en staan bijvoorbeeld ook aan de start van de Gentse Zesdaagse. Hun inspanning doet dus zeker hopen op een engagement op langere termijn. Sommigen verkondigden al dat Topvolley Antwerpen 2.0 hiermee een feit was.

Toch een beetje te euforisch vinden wij, wij hebben het liever over de bètaversie van Topvolley Antwerpen. Maar opluchting overheerst, dat biedt geen twijfel natuurlijk.

Wat brengt het volleybalseizoen 2014-2015?

• Een dominant Roeselare (bijna 7.000 vind-ik-leuks)

De tandem Tervaportti-Tuerlinckx gaat opnieuw voor putten zorgen in menig volleybalzalen. Tuerlinckx flirtte kortstondig met de Poolse topclub Rzeszow maar bleef toch. Verder bleef de spelerskern nagenoeg ongewijzigd dus Roeselare kan bijna op automatische piloot richting de dubbel. En net daar loert het gevaar. Roeselare lijkt zoals vorig jaar onklopbaar en toch pakten ze toen maar ternauwernood een prijs. Geen twijfel wie opnieuw de torenhoge favoriet is.

• Een zoekend Maaseik (bijna 4.500 vind-ik-leuks)

Trainer Erik Verstraten behield het vertrouwen van de club maar staat voor een loodzwaar karwei. Maaseik schuddebolde zich door het kampioenschap vorig jaar en kon enkel Europees even de schijn ophouden. Een resem nieuwe spelers landen opnieuw in Limburg. Opvallend: slechts drie Belgen op een spelerskern van twaalf spelers in het totaal, terwijl Roeselare het met tien Belgen op twaalf spelers doet.

En dan openden ze het seizoen met een 0-3 nederlaag thuis tegen Menen. Een dreun. Daarna een 3-2 nederlaag bij Lennik. Een mokerslag. Om dan uiteindelijk wel met 3-1 te winnen tegen Antwerpen. Opluchting.

Maaseik nestelt zich dan maar in de positie van de underdog, een derde plaats heet zelfs geen ramp meer te zijn klinkt het nu. Gezien de financiële perikelen waarmee hun tegenstanders worstelen mag het wel wat meer zijn, vinden wij. Maaseik blijft immers tot nader order een stabiele volleybalclub en dat is een onmiskenbaar voordeel. Voor hun bewezen diensten in het verleden kreeg het nog een wildcard voor de Champions League dus benieuwd of ze daar iets kunnen betekenen.

• Een arm Antwerpen (meer dan 1.700 vind-ik-leuks)

Eigenlijk hadden we hier moeten schrijven dat Antwerpen helemaal klaar was om de top van het Belgische volleybal te bestormen. Dat we eindelijk een uitdager hadden gevonden voor het volleyduopolie. Nu weten we hier niet goed wat schrijven. Ondanks het goede nieuws van afgelopen week.

De financiële onzekerheid van de voorbije maanden kan je onmogelijk loskoppelen van het sportieve aspect. De grinta van Baetens en de power van Ditlevsen zullen een manco worden. Kapitein Yannick Van Harskamp zal al zijn ervaring moeten aanspreken en Marien Moreau wacht de taak om als hoofdaanvaller belangrijke punten te maken. Dat laatste loopt momenteel nog niet echt lekker.

Libero Lowie Stuer maakte de verrassende overgang van Roeselare naar Antwerpen maar is eerder een optie voor de (hopelijke) toekomst. Naast Tom Van Walle spelen er nog enkele jonkies bij Antwerpen met op kop Sander Depovere, maar ook nog Robbe Van De Weyer, Thomas Konings en Martijn Colson.

• Een gelukkig Lennik (meer dan 17.000 vind-ik-leuks)

Verder zullen we een Lennik zien dat hopelijk dit seizoen wat stabiliteit kent naast het veld. Sowieso worden zij een te duchten tegenstander voor elke ploeg. Voor de volledigheid moeten we nu Volley behappy Asse-Lennik zeggen want zo heet de nieuwe naamsponsor van Lennik. De vaste waarden bleven op post (Robin Overbeeke, Robbert Andringa en Tim Vershueren) aangevuld met Seppe Baetens en Dries Heyrman (beiden van Antwerpen) en enkele buitenlandse spelers. Misschien worden zij wel opnieuw de uitdager van Roeselare.

Ook met een fris Menen zal er rekening moeten gehouden worden. De stabiele West-Vlamingen staan altijd garant voor enkele verrassingen, zoals op de eerste speeldag tegen Maaseik. Onderaan is het uitkijken naar VDK Gent dat na een overgangsjaar vorig seizoen dit jaar beter moet doen. Van Puurs hebben we tot nader order geen nieuws en Leuven kende alvast een prima start als nieuwkomer.

Dus als u ons vraagt of wij de afgelopen maanden leuk vonden, dan antwoorden wij dat het een dubbeltje op z’n kant was. De triomfen van de nationale ploegen en het ongemeen spannende Belgische competitieverloop waren leuk. De saga rond Lennik en de Antwerpen waren minder leuk.

*Voor vorst, vrijheid en voor recht. Deze passage uit ons volkslied werd vakkundig omgevormd door de Yellow Tigers naar ‘Voor vorst, Freya en voor Brecht’. Freya was een eerbetoon aan de onfortuinlijk geblesseerde Freya Aelbrecht en Brecht een verwijzing naar assistent-coach Brecht Van Kerckhove. En om volledig te zijn, kunnen we vorst misschien omvormen tot pers? Gewoon, omdat media-aandacht voor het volleybal een nagel is waar we op zullen blijven kloppen.