’t Tienste

15 mei 2005. Club Brugge speelde 2-2 gelijk tegen Anderlecht en werd landskampioen. Het Jan Breydelstadion jubelde. De voetbalhelden werden bejubeld. 10 jaar later staat stamnummer 3 nog altijd op 13 titels. Krijgen we een (blauw-)zwarte ‘La Décima’?

Real Madrid worstelde er ook jarenlang mee. Weliswaar met één klein nuance. Bij hen ging het om een 10^e beker met de Grote Oren. Bij Club Brugge betreft het een 10e seizoen op rij zonder titel. ’t Tienste zoals uw wil.

Één speler heeft de tand des tijds overleefd bij Club Brugge. Timmy Simons. Verplicht op Rode Duivelspensioen maar wel nog kapitein van de huidige competitieleider. Overige spelers die op het veld stonden in de titelmatch waren Butina, Cornelis, Maertens, Rozehnal en Klukowski in de verdediging. Op het middenveld stonden Englebert, Simons, Clement en Ceh. In de aanval Verheyen en Lange.

Brugse voetbalhelden van toen. Vereeuwigd op portretten in de catacomben en op paninistickers op zolders. Trond Sollied was nog een toptrainer, Dexia sponsor, Michel D’Hooghe voorzitter en ene Michel Preud’Homme TD in Luik.

Sollied nam vervolgens een vakantievideo op en trok naar Olympiakos maar zou nooit echt meer zijn Brugse successen evenaren. Dexia werd Belfius maar is nu sponsor af. Michel D’Hooghe trad ook af en na een stoelendans met Pol Jonckheere werd Bart Verhaeghe voorzitter.

Die andere Michel startte bij Standard ondertussen zijn carrière als toptrainer en werd er net niet heilig verklaard. Vandaag scandeert Jan Breydel bij quasi elke thuismatch zijn naam. Datzelfde Jan Breydel oogt 10 jaar later nog even mistroostig als toen maar zoiets is meer regel dan uitzondering in België. Grandeur met nostalgische tristesse.

De tijden veranderden. De supporters bleven. Meer nog. Elk jaar zonder titel sterkte het geloof dat het volgend seizoen wél zou lukken. Keer op keer. Negen opeenvolgende jaren. Een Bruggesupporter is geen successupporter, dat weze wel duidelijk.

Dit jaar is het geloof er weer. Eindelijk prijs? Of is ’t Tienste seizoen een feit?