Amnesie

Paniekvolleybal. Begrijpe wie begrijpen kan maar Kris Tanghe is een werkloze trainer. Vandaag werd beslist dat de West-Vlaming Antwerpen nooit kampioen zal (mogen) maken.

Als speler won hij vele trofeeën, als trainer is hij goed op weg om hetzelfde te verwezenlijken. Want dat Tanghe nog kansen zal krijgen als trainer is een uitgemaakte zaak. Zijn eerste bekerfinale als coach met Menen enkele jaren geleden verloor hij tegen Maaseik maar de spannendste bekerfinale ooit, won hij toch maar netjes.

Deze zomer nog was hij als assistent-coach aan de slag voor de Red Dragons op het WK. En dat na een successeizoen zonder weerga. Tanghe bezorgde Antwerpen vorig jaar een delirium in de bekerfinale. De play-off finale was een ‘net-niet’-verhaal. Maar Antwerpen kende een boerenjaar. Hun uitspraken doorspekt met branie aan het seizoensbegin werden hard gemaakt. Een nieuwe topclub met aan het hoofd een nieuwe toptrainer stond in de steigers. Hosanna in de hoge!

En dan was er die Bekerfinale, met hoofdletter B. Enkele Brabanders staken het Sportpaleis in brand. Antwerpen werd vernederd in eigen huis tot op het bot. De schuld van de trainer? Misschien deels, maar zoals ene Moreau zaterdag stond te sukkelen, ging quasi elke trainer geen schwung in het team gekregen hebben.

Waarop Antwerpen besliste om Tanghe de laan uit te wijzen. Hoe hard moet die dreun wel zijn aangekomen? Blijkbaar was het een uppercut met KO. Zo een uppercut waar je enkele dagen niet helder door kan nadenken. Met amnesie als gevolg.

Is Antwerpen vergeten dat ze de regerende vice-kampioen zijn? Dat ze Europees stand hielden én nog actief zijn? Dat ze in de competitie op de tweede plaats pronken? Dat ze ‘aan het bouwen zijn aan een Belgische topclub’? Blijkbaar.

Kan iemand eens een telefoontje doen naar Limburg?