Prins op prepensioen

Zelf heb ik hem maar één keer live zien spelen. In Kesckemét. Een stadje pal in het midden van Hongarije. Het was het jaar 2006 en de Fédération Internationale Sportive de l’Enseignement Catholique, FISEC – spelen in het kort, vonden er plaats.

FISEC zijn een soort van jaarlijks wederkerende Olympische Spelen voor de schoolsport wereldwijd. Een topervaring voor de deelnemers. Soms een gelegenheid om een toekomstig toptalent te zien ontluiken. In de basketploeg liep er zo eentje zeiden ze. Jorn Steinbach. Populaire jongen van 17. Naar het schijnt, hét Belgische basketbaltalent.

Onder het mom van tous ensemble gingen de Belgische, zeg eigenlijk maar Vlaamse, ploegen onderling supporteren voor mekaar. Zo wij, de volleybalploeg, ook voor het basketbalploeg. Gensters heeft de basketploeg niet geslagen maar dat talentje maakte wel indruk.

Niet veel later las je dan in de krant dat ene Jorn Steinbach aan het ontbolsteren was bij Waregem, spelend in tweede nationale. Nog een beetje later hoorde je dan dat Okapi Aalstar dat baskettalent aan zich had weten te binden. En als je dan vervolgens in 2012 las dat hij MVP van de Belgische competitie was geworden, datzelfde jaar de Beker van België won en kort daarna de overstap maakte naar topclub Spirou Charleroi dan wist je het wel. Die populaire jongen was een topper.

En dan werd het plots stil. Tot enkele weken geleden. In de krant: Jorn Steinbach is prof af.

De Prins van Forum werd geen Koning van Spiroudome. De voormalige vedette van de Ajuinen onderging in twee jaar maar liefst vier operaties. Het doktersbilan was genadeloos: niet geschikt voor topsport. Bye bye parket. Steinbach hoopt in de toekomst nog normaal te kunnen lopen en recreatief een balletje te gooien. Hetgeen tot op heden niet lukt. Het kan verkeren zei Bredero.

Wikipedia vat het nog niet helemaal maar de Belgian League Most Promising Player of the Year 2010 is wel degelijk geen basketbalspeler meer. Van de bühne van het basketbal naar een bureautje op een Gents interimkantoor als Junior Sales Consultant. Een diploma heeft hij gelukkig wel maar van de hoogste trede in het Belgische basketbal is het plots wel enkele treden lager op de ladder van het professionele leven. Een onomkeerbare position switch.

Als het lichaam niet meer wil, wordt een topsporter breekbaar en is winnen niet langer het hoogste goed. Sport is onverbiddelijk. Meestal toch. De Belgische / Nederlandse volleybaltopper Chaïne Saelens was ook afgeschreven maar maakte daarna wel een heerlijke comeback. Afgeschreven ben je immers pas als je jezelf hebt afgeschreven.

Wanneer een topsporter niet meer aan topsport doet dan wordt hij net als iedereen gewoon opnieuw publiek. Af van de pedestal. Devaluatie van de sociale status lijkt het wel. Een integrerende impact. Topvoetballers vergaarden onderweg naar hun exit een kapitaal maar ben je een topvolleyballer, – basketter, – handballer,… dan is er een andere economische realiteit. Anderzijds, wij zouden het aantal ex-topvoetballers in het rood niet graag de kost geven.

Op de arbeidsmarkt is de rekening dan snel gemaakt. Vaak geen diploma. Vaak geen relevante werkervaring. Meestal al op leeftijd. Een versleten lichaam. Het zwaard van Damocles valt altijd voor een topsporter.

Jorn Steinbach is nog maar 26 jaar, was 6 jaar basketprof, is onlangs vader geworden en heeft een diploma. Met hem komt dat wel goed.