Nieuw op Netflix: Lokeren ‘til I die

Niet dat we het Lokeren en hun fans toewensen maar de kans dat de Waaslanders zich nog redden uit hun benarde situatie is wel héél klein aan het worden.

Klas B lonkt na meer dan 20 jaar in klas A. Hallo Westerlo en co.

In Engeland overkwam Sunderland in 2017 hetzelfde. Nog niet zo lang geleden waren Adnan Januzaj & Jason Denayer er aan de slag maar plots stortte de traditieclub van de hemel naar het vagevuur.

En dan besliste Netflix een documentaire te maken van wat het seizoen van de heropleving moest worden. Een blik achter de schermen van een voetbalclub op zoek naar eerherstel. De titel: Sunderland ‘til I die.

De openingsscène van de serie zet meteen de toon. Tijdens zijn zondagse preek spreekt de priester zijn kerkgangers toe dat “we allemaal moeten bidden voor Sunderland en zijn voetbalclub“. De hele stad is doordrenkt van het wel en wee van de ploeg. Een parochie in de ban van de bal.

Er staat een stadion waar elke Belgische topclub groen van jaloezie zou van uitslaan en dat tweewekelijks gevuld wordt met een achterban vol van passie die als een Siamese tweeling vergroeid is met de club.

De naam van het stadion alleen al: Stadium of Light. Met een capaciteit van 49.000 toeschouwers is het bijna letterlijk het licht in een donkere stad.

In tegenstelling tot soms bij andere Netflix series is dit geen ‘Skip Intro‘. Deze fantastische intro sla je niet over maar bekijk je keer op keer. Dit kunststukje klopt gewoon.

Sunderland AFC start ambitieus aan het seizoen. Een nieuwe trainer en de hoopvolle verwachting dat een retourticket naar de Premier League haalbaar is.

En dan verliezen ze. Match na match. Tegendoelpunt na tegendoelpunt. Een serie van mokerslagen zonder weerga volgen mekaar op. De twijfel groeit.

Stilaan wordt duidelijk dat Sunderland voor een compleet andere uitdaging staat: het behoud. En wat heeft elke respecterende voetbalclub dan nodig? Geld natuurlijk. Héél veel geld.

Maar er is een probleem: de geldschieter heeft zijn interesse verloren. Hij draait de kraan toe.

Met de moed der wanhoop spartelt Sunderland zich dan maar vooruit. Supporters slingeren van hoop naar vrees en bij momenten zie je ze op 45 minuten van totale extase naar complete desillusie katapulteren. Ze voelen zich in de steek gelaten, verwensen hun club en spuwen op hun clubembleem maar kunnen niet anders dan week na week naar het stadion terugkomen. Alsof ze aan een infuus liggen.

In Sunderland heb je voetbal. En dat is het. Winnen ze dan is de stad vol van vreugde, verliezen ze dan weent ze van verdriet. Een hartslag op het ritme van supportersgejoel. De voormalige mijnregio kent torenhoge werkloosheidscijfers dus voetbal is er een wekelijks opium.

Je hebt de supporter die spaart voor een sleeve-tattoo met Sunderland-iconen, de goedlachse kok van het clubrestaurant, de jeugdspeler die hoopt op de doorbraak, een vermoeide CEO, de altijd-optimistische bejaarde portier. Personages als was het een fictiereeks maar it’s dead serious.

Netflix brengt het fantastisch in beeld. Rauw zoals de stad Sunderland is. Je wordt supporter en voelt oprechte sympathie. En bij verlies, verlies je mee. Helemaal anders dan die andere voetbaldocu van Netflix over Juventus (First Team – Juventus) die heel afgelikt en ‘net’ overkomt.

Of Roger Lambrecht SPORT.Blog leest, weet ik niet maar ik zie een Belgische remake met potentieel. Maar dan op z’n Belgisch met een ietsje kleiner stadion en een ietsje kleinere achterban.

Of Sunderland het uiteindelijk redt? Daarvoor moet je natuurlijk zelf kijken.

(Nog meer Netflix tips? Hier vind je een lijstje van sportdocu’s die de moeite zijn)