Was 2015 nu hét jaar van het volleybal?

Spoiler alert: niet echt.

Begin dit jaar schreef ik een blogpost met 7 redenen waarom volleybal dé sport van 2015 zou worden. Na de vooruitblik, tijd voor een terugblik. Was volleybal nu echt dé sport van 2015?

Laat ons de redenen van toen even aftoetsen aan het voorbije volleybaljaar.

Reden 1: EK Volleybal 2015 in België en Nederland

De hoofdreden om de blogpost indertijd te schrijven.

Hopend op een stunt van onze Tigers tijdens het EK volleybal in eigen land. Die, gerugsteund door een zwart-geel-rood thuislegioen, boven zichzelf zouden uitstijgen, schitteren en een medaille behalen.

Ja, misschien wel Europees goud als we een goede konijnenpoot zouden hebben. Om daarna unaniem verkozen te worden tot ‘Ploeg van het Jaar’ op het Sportgala. Eindelijk gerechtigheid!

Maar dat werd het niet.

De aanloop verliep nochtans heel voorspoedig. Hoe dat ging kunt u nog eens rustig nalezen in de blogpost ‘Belgische volleybalweelde‘. Maar wat volgde, was helaas minder succesvol.

Pas op, onze Tigers speelden een goed EK. Alleen was ik stikjaloers op die Hollanders in de finale. Dat ze daarin weggeblazen werden door titelverdediger Rusland, deed er niet toe. Ze stonden er. En dan beseffen dat wij op het vorige EK derdes waren en zij negende. Eruit in de kwartfinale was een goede prestatie maar wij hoopten op meer.

Dat een medaille behalen moeilijk ging zijn, was  wel te verwachten. Zo net voor een olympisch jaar zitten de toppers op olymische koers. En dan zijn de medailles extra felbevochten.

Onze Dragons werden dan weer onthoofd door het ontbreken van ouderdomsdeken Frank Depestele. Matthias Valkiers verraste positief maar bleef vooral ‘vervanger van’. Vital Heynen en zijn Mannshaft stonden jammer genoeg in de weg in de play-offs.

Dé volleybalploeg van het jaar was, wat ons betreft toch, Frankrijk. Een smeltkroes aan talent. Stiekem verliefd zijn we op dat kleurrijke team. En al helemaal op Earvin N’Gapeth, de chouchou van de Europees kampioen en notoir bad boy.

https://www.instagram.com/p/8kbduIluIb/?taken-by=3paule2feu

Toch even flashback naar januari 2014 toen de Red Dragons Frankrijk klopten en zo hun ticket voor het EK veilig stelden. Ondertussen heet het een stunt te zijn als we in een oefenduel Frankrijk verslaan.

Slotsom: Het EK in eigen land was memorabel, de prestatie van onze Tigers net niet. En de Dragons waren degelijk maar niet ‘wauw’. Wij bleven toch beetje op onze honger zitten en hadden op ietsje meer gehoopt.

Reden 2: Lang leve de nivellering in eigen land & reden 3: Upgrade voor de bekerfinale

In 2015 werd er geschiedenis geschreven. Géén Roeselare of Maaseik in de bekerfinale én voor het eerst in een uitverkocht Sportpaleis. Alsjeblieft.

De bekerfinale vond plaats in een fabelachtige sfeer. Een kolkend gejoel maar helaas versmachte dat gejoel de favoriet van de dag. Antwerpen werd verzwolgen in de draaikolk die Lennik was.

Wie vast stond in de file, zal misschien nog net de matchbal gezien hebben want de Lennikse pletwals verpletterde de trotse Antwerpenaars. Een serieuze patat voor de fiere club.

Leuk voor Lennik, dat wel, maar promo voor het volleybal was de finale helaas niet. En dat was dan weer een gemiste kans. Volleybal etaleerde voor het eerst op het hoogst haalbare toneel in België, het Sportpaleis, maar het publiek kreeg een kurkdroge wedstrijd. Een mijlenver verschil met het jaar ervoor toen Antwerpen Roeselare versloeg in een onwaarschijnlijke apotheose.

Wat volgde: Kris Tanghe werd geslachtofferd en Antwerpen was de pedalen kwijt. Tot vorige week leek de club nog altijd zoekend maar dan klopten de Antwerpenaren Maaseik in de halve finale. Een derde bekerfinale op rij, toch straf voor een club met ups en downs.

Antwerpen dus ten koste van Maaseik naar de bekerfinale. De Limburgers weeral in de touwen…

Nog niet zo lang geleden de volleybaltrots van België. Nu al jaren op de dool. Icoon Wout Wijsmans moet daar verandering in brengen maar dit lukt moeizaam. Maaseik koos voor ervaring maar dit resulteert nog niet in het gewenste resultaat. De tand des tijds is geen bondgenoot voor de Limburgers.

De Champions League werd niets. De beker ook al niet. Rest nog de competitie. Het is ‘van moeten’ in Limburg. En dan lag er, niet helemaal onverwacht, een nieuwe trainer onder de kerstboom. De zoveelste sinds Vital Heynen. Neen, Maaseik is de weg nog altijd kwijt.

Dan maar hopen op andere uitdagers van Roeselare?

De nivellering beperkt zich eigenlijk voorlopig tot Lennik dat bevestigt na hun boerenjaar. En toen Frank Depestele terugkeerde, was de vreugde helemaal compleet. Die mocht meteen een supercup aan zijn palmares toevoegen. Lennik is een leuk team en alleen al daarom hoop je dat ze opnieuw tot het einde voor de prijzen meespelen.

Met Menen zaten we eerlijk gezegd toch even in. Op een bepaald moment oogde de loonlijst wel heel leeg.

Maar ziedaar, Menen rees als een feniks uit zijn as en haalde onverwachts zelf een Red Dragon in huis. Matthias Valkiers verving de onfortuinelijke Yves Kruyner. De grensploeg vervelde tot een volledig nieuwe ploeg met veel potentieel. Een ploeg die nog kan verrassen.

Buiten Lennik, Antwerpen en Menen (in die volgorde) zien we eigenlijk geen andere ploeg die een rol van betekenis kan spelen aan de Belgische volleybaltop naast Roeselare en Maaseik die op basis van hun (financiële) slagkracht altijd bovenaan moeten staan.

Meest aangename verrassing vorig jaar was promovendus Volley Haasrode Leuven. Met drie studenten en acht voltijds werkenden schopten zij het tot in de play-offs.

Slotsom: Het duopolie is niet meer want Lennik mengt zich serieus in de debatten en Maaseik moet zich nog steeds herpakken. De snelle terugval van Antwerpen was jammerlijk maar hopelijk niet definitief. Komt er een nieuwe opleving van Antwerpen dan krijg je vier topclubs en heb je een volwaardige Belgische volleybalcompetitie, indien niet dan is tweeënhalf voorlopig oké maar niet ideaal.

Reden 4: Dragons en Tigers veroveren het buitenland

Onze beste Dragon en Tiger veranderden beiden van ploeg. Lise Van Hecke trok van Italië naar het Braziliaanse Molico Nestlé Osasco, Sam Deroo van Italië naar het Poolse Zaksa Kedzierzyn-Kozle. Een nieuwe uitdaging voor onze toppers.

Enkele andere opmerkelijke transfers waren Thomas Rousseaux naar Monza, Simon Van de Voorde naar Trentino, Kaja Grobelna naar Allianz MTV Stuttgart, Ilka Van de Vyver naar Azzurra Volley San Casciano, Valérie Courtois naar Dresdner, Frauke Dirickx naar Bursa, Charlotte Leys naar Galatasary,…

Slotsom: We vergeten er ongetwijfeld nog enkele maar de Dragons en Tigers veroverden inderdaad nog een beetje meer het buitenland. Nog niet zo dominant zoals Wijsmans & Depestele indertijd maar wat niet is, kan nog komen…

Reden 5: Belgische volleybaltalenten

Het talent waar wij het meest van verwachtten was Sander Depovere (20 jaar). Door het pensioen van Van Harskamp kreeg hij zijn kans aan de pas in Antwerpen. Totdat het noodlot toesloeg. Een blessure aan de elleboog hield en houdt hem maanden van het volleybalveld.

Zijn oud-ploeggenoot Martijn Colson (21 jaar) kende dan weer wel een topjaar. De belofte van vorig volleybalseizoen imponeerde dit seizoen bij Lennik. Ook bij Lennik, maar volledig in de schaduw van Frank Depestele, zit Coseman Lienert (22 jaar). Weinig kans dat hij op veel speelgelenheid zal mogen rekenen.

Wie zich bij Lennik wel al kort in de kijker speelde was Lou Kindt (18 jaar). Een aangename kennismaking op topniveau. Het toont dat ook Lennik in navolging van Roeselare inzet op jong en Belgisch.

Bij Knack Roeselare hebben ze traditiegetrouw ook enkele toptalenten in de kern. Thomas Konings (18 jaar) is de doublure van kapitein Hendrik Tuerlinckx en een optie voor de toekomst. Arno Van De Velde (20 jaar) kwam, mede door de blessurelast, dit jaar boven water. De boomlange Belg bewees zich.

Bij Maaseik valt weinig Belgisch volleybaltalent te bespeuren, daar werd gekozen voor buitenlandse ervaring. Belgische jonkie François Lecat (22 jaar) trok zelfs naar Calzedonia Verona.

Dat we in België wel hele jonge volleytalenten hebben bewees benjamin Berre Peters (15 jaar) op de Europese Spelen in Baku.

Slotsom: Er loopt heel veel Belgisch volleybaltalent rond in België. Talent dat ook meer en meer kansen krijgt. Zeker ook bij de dames. Maar een talent van het kaliber Deroo manifesteerde zich vooralsnog niet. Hopelijk leren we in 2016 opnieuw enkele nieuwe namen kennen.

Reden 6: Belgische topcoaches

https://www.instagram.com/p/2VrwFDM7KB/?tagged=vitalheynen

De Belgische volleybalcoach met het meeste aanzien in het buitenland is momenteel waarschijnlijk Vital Heynen. Hij staat aan het hoofd van Duitse nationale volleybalploeg en doet ondertussen ad hoc interims bij topclubs over heel Europa. Op de eerste Europese Spelen pakte bij goud met Duitsland.

Zijn laatste project is het kwakkelende Tours, de regerende Franse kampioen, er bovenop helpen. Leuk extraatje is dat Tours op 20 januari moet spelen in en tegen… Maaseik.

Naast Heynen hebben we natuurlijk certitude Gert Vande Broek. Die doet wat hij goed kan. Bekerfinale halen, de vijftiende (!) op een rij voor Kieldrecht, en kampioen spelen in België. En tussendoor van welpen tijgers maken. Dat het EK een beetje te vroeg eindigde was een domper maar het parcours dat vooraf ging, was dan weer ongelofelijk knap.

De meest succesvolle volleybalcoach in onze eigen competitie was een jonge Belg. Hoera! Johan Devoghel won met Lennik de beker van België, speelde de play-off finale, bereikte de halve finales van de CEV-Cup en werd verkozen tot coach van het jaar. De Pajotters kenden samen met hun trainer een boerenjaar.

Vaak vergeten en onbemind maar daarom niet minder succesvol: Jan De Brandt. Zijn laatste kunststukje was Hongarije rechtstreeks plaatsen voor het EK, daar strandde hij in de play-offs. Helaas lagen winst en verlies heel dichtbij in 2015. De volleybalwereld nam afscheid van zijn broer Herman De Brandt die plots overleed.

Als we het hebben over Belgische topcoaches dan moeten we het nog even hebben over Kris Tanghe. Geslachtofferd op het altaar van het ‘Debacle in het Sportpaleis’. Zonde. De West-Vlaming stond daarna nog aan het roer van de Dragons 2 op de Europese Spelen maar het volleyjaar 2015 was voor hem toch vooral een jaar om snel te vergeten.

Maar ook Erik Verstraeten, ontslagen bij Maaseik, en Ron Andelhof, rijtje achteruit geschoven bij Menen, kenden geen topjaar.

Slotsom: Onze Belgische topcoaches kenden een bevredigend jaar maar we noteerden toch ook enkele teleurstellingen.

Reden 7: Hervormingen komen tot uiting

De Ethias Volley League zette in 2015 een serieuze stap vooruit. Een modernere site die voorziet in live scores en statistieken was daar één van. Er liggen online wel nog veel mogelijkheden die voorlopig nog onbenut zijn.

Maar de grootste stap vooruit was de deal met Telenet. Het goede nieuws: meer volleybal op tv! Het minder leuke nieuws: je moet er voor betalen. Ondanks die betaalmuur wel een stap vooruit vinden wij.

Volleybal is nu opgenomen in het sportpakket van de grootste sportzender van België. En profiteert dus mee van het bereik. Het promospotje met de familie Courtois bij de lancering vonden wij alvast geslaagd.

Maar er liggen nog enkele opportuniteiten. De volleybalcommunity in België leeft enorm maar met die fan engagement wordt voorlopig te weinig gedaan. Volleyballiefhebbers moeten meer verwend worden, meer op hun wenken bediend worden.

Slotsom: De positieve (r)evolutie in het Belgische volleybal moet absoluut toegejuicht worden. Hopelijk kennen we in 2016 eenzelfde verderzetting.

CONCLUSIE

2015 was een goed jaar voor het Belgische volleybal. De bekerfinale en het EK waren hoogtepunten maar tegelijkertijd teleurstellingen. Dus beweren dat 2015 hét jaar van het volleybal was, is teveel eer. Het was geen grand cru maar toch een zeer gesmaakt jaar.

2016 brengt veel om naar uit te kijken. Een spannende competitie, een heruitgave van de beste bekerfinale ooit en hopelijk nog enkele andere straffe stoten.

En wie weet, wordt volleybal wel dé sport van 2016…

Ook voor SPORT.Blog was 2015 een goed jaar. Met veel blogposts over volleybal die massaal door jullie werden gelezen en gedeeld. De meest gelezen blogpost was de open brief naar Frank Depestele. Waarvoor dank!

Een kort jaaroverzicht van SPORT.Blog leest u via deze link.