Earvin N’Gapeth: bad boy, chouchou en Europees kampioen

Earvin N’Gapeth is een Franse volleyballer die zonet Europees kampioen werd. Een atypische volleyballer. Met een DNA dat meer neigt naar de NBA.

De Fransman kleurt het volleybal. Meer zelf, N’Gapeth verpersoonlijkt net waar het volleybal nood aan heeft. Dit is hoe hij zondagavond de matchbal in de finale van het Europees kampioenschap scoorde.

Een sport leeft bij de gratie van zijn vedetten. Je hebt de heren Messi en Ronaldo in het voetbal, LeBron in het basketbal, Hamilton in de F1, Sagan in het wielrennen,… Het zijn allemaal atleten die boven hun sport staan.

Uiteraard kent ook het volleybal zijn wereldtoppers. Ze zijn bemind in het volleybal, maar zijn nobel onbekend erbuiten. Er zijn momenteel volleybalequivalenten te vinden van Messi, Ronaldo, LeBron, Hamilton of Sagan qua volleytechnische kwaliteiten. Maar een speler vinden met eenzelfde aureool? Moeilijk.

Extravagant. Onvoorspelbaar.

Twee woorden die hem ten volle typeren. Aan star quality geen gebrek als je bent vernoemd naar Earvin ‘Magic’ Johnson.

Figuren zoals N’Gapeth moeten we koesteren. Spelers zoals hij doen dingen op een volleybalveld waar zelf volleyballeken voor applaudisseren.

Ook opnieuw tijdens het EK. N’Gapeth toverde vorige week in het achterveld met zijn verdedigingsacties zoals enkel Giba dat kon en kreeg iedereen op de banken. Zoals Messi wekelijks slalomt tussen verdedigers. En de Franse vedette was hiermee niet aan z’n proefstuk toe.

Maar ook naast het plein beroert hij. Zijn extravagante kapsels blijven hangen. Er is een hoek af.

Bij voetballers is het dagelijkse kost maar in het volleybal bevestigt de uitzondering de regel. Wie herinnert zich bijvoorbeeld Iván Márquez nog in onze eigen competitie? De voormalige middenspeler van Roeselare was een heuse attractie met zijn explosieve manier van volleyballen. Voor hem stapte je speciaal in je auto en reed je recht naar Schiervelde.

Maar hij is meer dan zijn speelstijl of kapsel. Na de winst van Frankrijk tegen Servië deelde een ontzette N’Gapeth berichten die hij ontving van iemand die hem al een tijdje racistisch verwijten toestuurde, tot zelfs doodsbedreigingen toe. Impulsief maar hij plaatste het thema er wel mee op de agenda.

En in 2010 bracht hij een eigen rapalbum getitelt ‘Klimatisason’ uit onder de artiestennaam ‘Klima’. Een rappende volleyballer. Faut le faire.

N’Gapeth is nu ook geen heilige. Zo werd hij enkele maanden geleden beschuldigd van agressie jegens een tramconducteur. En in 2014 kwam hij ook al in aanraking met de politie na een accident in een nachtclub.

Ja, je kan hem arrogant noemen. Maar ach, Messi ontduikt de Spaanse belastingen en Ronaldo denkt dat de evenaar door zijn gat loopt. En toch hangen ze op billboards. Inspireren ze.

Waarom zouden we dit niet dulden van een volleyballer?

De figuur van N’Gapeth drijft mee op het succes van het Franse nationale team. Hij is er samen met onder andere oud-Roeselare speler Rouzier de exponent van een onwaarschijnlijke hoogconjunctuur.

Enkele jaren geleden wonnen de Dragons nog van dat Frankrijk en plaatsten de Fransen zich maar ternauwernood voor het WK. Sindsdien floreert het team als nooit tevoren: vierde plaats op het WK, winst in de World League met N’Gapeth als MVP en, kers op de taart, nu ook Europees kampioen. Het Franse sprookje is nog lang niet uit.

https://instagram.com/p/8kbduIluIb/?taken-by=3paule2feu

 

N’Gapeth staat voor flair en flegmatiek. Doet dingen waar een coach van gruwelt maar het publiek van smult. Hij verrast en scoort ermee. Ngapeth is een ongelofelijke boeiende volleyballer en een atleet die we moeten soigneren.

U hebt het misschien al door: deze bad boy is onze chouchou.