[gastblog] Waarom Dennis van wielrennen houdt

Nederlandstalige blogs over sport zijn zeldzaam. Er zijn er wel enkelen maar als liefhebber ervan zou ik het leuk (én leerrijk) vinden om er meer te kunnen lezen. Voor wie ambitie heeft dit wel even ter info: rijk word je er niet van 😉

Dus als ik een mailtje krijg via SPORT.Blog met de vraag of een collega-blogger een gastblog mag schrijven dan twijfel ik niet.

Dennis Oolbekkink heeft een passie voor wielrennen. Omdat te checken, keek ik even naar zijn Strava-profiel. Ik kan bevestigen: Dennis houdt van fietsen. Dit jaar legde hij al meer dan 8.300 (!) kilometer af op de fiets.

Dus het onderwerp waarover hij kon schrijven, was mij snel duidelijk: zijn liefde voor fietsen. Ik ben zelf geen ervaren fietser maar was wel heel benieuwd naar zijn motivatie.

Bedankt Dennis voor je stukje!

Tijdens mijn voetbalcarrière kwam ik al meerdere malen in aanraking met het fietsen. Ik nam deel aan de Alpe d’HuZes; het zo vaak mogelijk beklimmen van de alom bekende Alpenreus. Daarnaast bezocht ik drie Tourstarts (Rotterdam, Luik en Utrecht) en twee Girostarts (Amsterdam, Apeldoorn).

Met een goede vriend organiseerde ik vier jaar lang de wielerronde van mijn dorp (Nieuw-Vennep). Het is geweldig om de renners door het stratencircuit te zien racen tijdens een zelf georganiseerde race. Een geschikt parcours samenstellen, de dranghekken op de juiste manier positioneren en zorgen dat alle randzaken voor de renners goed in orde waren. Door deze ervaring ben ik nog meer van de koers gaan houden.

Op mijn 18e scheurde ik mijn kruisband tijdens een voetbalwedstrijd. Vanwege de vele tegenslagen in het revalidatietraject heb ik het voetbal achter mij gelaten en is de fiets mijn nieuwe liefde geworden. Ik ben inmiddels 21 en haal ik ontzettend veel plezier uit het fietsen.

Wat maakt wielrennen zo’n mooie sport?

1. Met de fiets kom je nog eens ergens.

Op de fiets kan ik heerlijk genieten van de prachtige omgeving. Zoals op het fietspad dat langs de kust loopt van Den Haag naar IJmuiden. Hier kom je geen auto’s tegen, maar ‘wilde’ dieren zoals herten en vossen. Ook de bollenvelden bij de Keukenhof en de kronkelende riviertjes zoals de Amstel en de Drecht staan mij erg aan. Regelmatig plan ik een dag of weekend naar de heuvels in Limburg of de Ardennen. Alle bekende beklimmingen worden dan meegepakt. Van de Stockeu, Rosier en Hausirre tot de Eyserbosweg en Keutenberg. Ontdekken wat de profs voelen als ze hier hun duivels ontbinden.

2. Met een trainingsmaatje op pad.

Meer dan de helft van de trainingsritjes fiets ik met een maatje. Dit heeft twee grote voordelen. Ten eerste is dit onwijs gezellig (koffieritjes) en ten tweede trainen we allebei hierdoor veel harder. Ook de wielerpraat maakt standaard deel uit van het gesprek. Trainingen samenstellen, discussiëren over trainingsmethodes en elkaar tot het gaatje dwingen. Dat is voor mij óók wielrennen!

3. Strava

Ja echt.. Strava is een mooie manier om trainingen te delen met je vrienden en om te bekijken hoeveel en hoe hard je ‘concurrenten’ trainen. Ook het veroveren van een KOM (ter info: KOM = King of Mountain) behoort zo nu en dan tot mijn trainingsdoelen. De uitdaging wordt wel steeds groter, want nagenoeg alle KOM’s staan ontzettend scherp. Extra leuk als het dan lukt!

4. Een echte wielrenner voelen.

Benen geschoren, hoge sokken, strak uiterlijk en angstaanjagende kuiten: Hoog moraal! Daarbij is het een heerlijk gevoel om door de wind te snijden en sprintjes te trekken op topsnelheid. De wind die dan suist in je oren en het asfalt dat razendsnel onder je wielen verdwijnt. Wat een adrenaline kick geeft dit!

5. De koers!

Voor mij persoonlijk zijn dit de momenten waar ik veel voldoening uit haal. Uiteindelijk kan je je hier meten met de regionale wielrenners. Het spelletje op de fiets vind ik super interessant. Wielrennen is namelijk meer dan hard fietsen. Natuurlijk heb je sterke benen nodig en moet je dit kunnen omzetten in snelheid. Maar toch, koersinzicht is een onderschatte factor. Het in de gaten hebben wanneer er een goede groep weg rijdt, of wanneer je juist aanvoelt dat dit (nog) niet de slag zal zijn. De sterkste renner komt lang niet altijd als eerste over de streep.

6. Met je afgeragde joggingsbroek voor de tv.

Wielrennen is voor mij ook urenlang naar de koers kijken op tv. In de middag de tv aanzetten en nog ruim 100 kilometer op de teller zien staan. Constant speculerend wanneer de eerste serieuze aanval geplaatst gaat worden. Of je landgenoot supporteren en de tourpoule invullen. Bekende fenomenen die bij het wielrennen horen.

En dan wordt het november… Geen koers op tv en koude trainingsritjes. Het aftellen naar de Omloop het Nieuwsblad is alweer begonnen. Ik kan niet wachten totdat het nieuwe wielerseizoen weer begint! (Leestip: Wij, wielerfans, zijn een sekte)