Sportpaleis, waar zijn die handjes?

Harder, better, faster. Of hoe Daft Punk de ideale soundtrack zou kunnen zijn onder het succesverhaal van het Belgische topvolleybal. Dit weekend was het opnieuw van dattum. Een zinderend Sportpaleis, meer dan 13.000 supporters op post, een blik BV’s, 2Fabiola en natuurlijk de twee bekerfinales waar alles om draaide. “Haldis een volleybal!”

Er waren Clouseau, Milk Inc., Night of the Proms, Diamond Games, de Harlem Globetrotters, Dimitiri Vegas & Like Mike en… de bekerfinale volleybal. Het Sportpaleis was het decor voor heel wat top(sport)evenementen de afgelopen jaren. Maar een vol Sportpaleis voor een ‘volleybalmatchke’? Neen, dat hadden we nog nooit gezien in België.

Icarus als grootste gemene deler

Het was dan ook niet zomaar een ‘volleybalmatchke’. De cijfers vooraf spraken voor zich. Meer dan 13.000 verkochte tickets, meer dan 50 persaccreditaties, Kieldrecht voor de 15^e keer op rij in de vrouwenfinale en voor het eerst in 20 jaar geen Roeselare of Maaseik in de eindstrijd voor de beker. Maar dat waren de cijfers. Zowel Lennik als Antwerpen hebben immers een bewogen voorgeschiedenis.

De bekerfinalisten legden de afgelopen jaren een gelijkaardig parcours af. Beiden namen een hoge vlucht met het behalen van play-off en bekerfinales. Allebei bekochten ze dit met financiële malaise achteraf. De vergelijking met Icarus was indertijd hun grootste gemene deler. Maar Lennik overleefde onder andere dankzij een ludieke Facebookactie en Antwerpen dankzij een late interventie van een nieuwe hoofdsponsor. Dat net deze twee ploegen protagonisten waren in het grootste volleybalevenement ooit in België, was enkel maar positief voor het Belgische volleybal.

Super Bowl small edition

Maar eerst mocht de tweede beste coach van België (dixit Sportgala 2014) een nieuwe trofee bijzetten op zijn schouw. Gert Vande Broek versloeg met Kieldrecht in de damesfinale Gent met drie tegen nul. Springveer Smits (amper 1m70 hoog maar wat een detente) en Yellow Tiger van de toekomst Dominika Strumilo (amper 17 jaar oud maar wat een maturiteit) dicteerden Kieldrecht richting de eerste beker van dit seizoen. Opmerkelijk: de eerste persoon die Vande Broeck ging omhelzen na het wedstrijdpunt was minister Philippe Muyters.

Wat volgde was een intermezzo van BV’s die volleybalden tegen ex-sporters. Leuk vertier zonder meer. Daarna was er de surprise act 2Fabiola om het publiek op gewenste temperatuur te krijgen voor de apotheose. De bekerfinale werd zo een totaalspektakel zoals het hoort. Een Super Bowl small edition in België. De polonaise werd nog net niet ingezet.

Maar terug naar de orde van de dag. Bijna was Antwerpen niet op de afspraak in eigen stad voor de bekerfinale. Op hun weg daarnaartoe bleek de moeilijkste klip Waremme in de kwartfinale. Antwerpen kwam daar warempel 2-0 achter en kreeg in de vijfde set twee matchballen tegen om uiteindelijk toch te zegevieren met 17-19. In de halve finales ging Maaseik simpel voor de bijl. Lennik verraste in de heenmatch van zijn halve finale Roeselare en bevestigde in de terugmatch. Dus, geen Limburg versus West-Vlaanderen maar Antwerpen versus Vlaams-Brabant. Moest er niet zoveel kabaal geweest zijn in het Sportpaleis, je zou de West-Vlamingen en Limburgers tot in Antwerpen hebben horen knarsetanden om hun afwezigheid.

Lennik eet Antwerpen op

Hoewel, beweren dat Antwerpen echt op de afspraak was voor de bekerfinale kan je eigenlijk niet zeggen. Antwerpen miste zijn eerste vier (!) opslagen en stond in een mum van tijd 4-11 achter. Maar het begon eigenlijk al bij het afroepen van de spelersnamen door de speaker. De Brabanders kwamen ten tonele als waren ze opgefokte Duracelkonijnen klaar om de tegenstander met huid en haar te verslinden, de Antwerpenaren verschenen als een kudde lamme lammetjes klaar om met huid en haar te verslonden worden.

En ook in de tribunes eenzelfde beeld. De supporters van Lennik waren qua aantal de mindere maar dat zou een blinde nooit geloofd hebben. Je zou bijna denken dat Lennik enkele Poolse supporters van het laatste WK had opgetrommeld. Of een Hollands legioen want oranje overheerste in de Lennikse hoek. En toch bleef alles beschaafd. Geen misplaatste tifo’s of kapotte zitjes. Benieuwd of de bobo’s van voetbal voor het scherm zaten.

 

Een flauw Frans frangipane’ke

Maar kort terug naar de match. Want, kort, dat was ook de mannenfinale. Antwerpen werd afgeslacht, Lennik stoomde door dankzij een explosieve cocktail van emoties, revanche en kunde. Vorig jaar had Antwerpen met ene Mads Ditlevsen Deens dynamiet in de gelederen, zaterdagavond was zijn opvolger Marien Moreau niet meer dan een flauw Franse frangipane’ke.

Als je aan de overkant dan de Hollandse hardhitter Robin Overbeeke en Seppe Baetens zag, dan wist je het wel. Baetens, de centrale figuur gezien zijn voorgeschiedenis, liet zich verleiden tot enkele Cristiano Ronaldo-achtige vieringen bij een mooi punt. Misschien wat overdreven maar ach, schitteren in het Sportpaleis moet je in stijl doen. Antwerpen kon zelf op geen enkel moment maar de schijn ophouden meer dan een sparringpartner te kunnen zijn voor Lennik. Drie sets tegen nul was de slotsom, 9-25 in de laatste set. Arm Antwerpen ontredderd tegen het canvas.

Volleybaloligopolie

Het seizoen van Lennik is dus geslaagd. Antwerpen rest nog de eigen competitie en Europa waar ze door een leuke speling van het lot Lennik treffen in de volgende ronde van de CEV-cup. Of Lennik titelambities mag koesteren is wat kort door de bocht. Je kan immers niet wekelijks dezelfde cocktail blijven serveren zoals op de bekerfinale. De play-offs in België en het vervolg in Europa worden beslist in heen – en terugwedstrijden en dat is heel ander gegeven.

Who cares zal elke Lennik sympathisant wellicht denken. En terecht. Zij stonden er in money time van de Belgische sportgeschiedenis.

Eind vorig seizoen spraken we van het doorbreken van het traditionele duopolie. De entree van Antwerpen zorgde toen voor een tripartite. Laat ons na de eerste Lennikse trofee sinds 1993 maar uitgaan van een oligopolie.

Dat zowel Roeselare en Maaseik hun afspraak hebben gemist, was misschien wel illustratief voor de nieuwe machtsverhoudingen in het Belgische volleybal. Wordt ongetwijfeld vervolgd de komende maanden en jaren.