Uitgeperst

Twee letters: O.J.

Ze beheersten het wereldnieuws in de jaren negentig. In een wereld zonder sociale media, livestreams en internet was O.J. trending avant la lettre.

O.J. is languit Orenthal James en zijn familienaam is Simpson. Met The Juice als sappige bijnaam. Afkomstig van orange juice, afgekort: O.J.

Gewaardeerde sportheld. NFL Hall of Fame! Gevierde acteur. The Naked Gun! Geliefde televisiepersoonlijkheid. Hij was het allemaal. Amerika’s favoriete tandpastaglimlach. Charisma te over. Vriend van de rijken der aarde en graag geziene gast op celebrity feestjes.

O.J. was alles. Sport. Amusement. Family man.

En dan de val.

Simpson verloor zichzelf in zijn roem. Zijn ego blies zijn faam op. Hij kreeg losse handjes, bleek een rokkenjager te zijn en zonk langzaam maar zeker weg.

Vorig jaar zag ik op televisie ‘The People v. O.J. Simpson: American Crime Story‘, een televisieserie over het turbulente leven van O.J. En niet zo lang geleden zag ik de documentaire ‘OJ: Made in America‘.

Toegegeven, ik heb een zwak voor losgeslagen sporthelden. Gewone jongens en meisjes die elke zin met de realiteit verliezen door hun toevallige talent. Pijnlijk fascinerend.

Daarom dat ik Allen Iverson zijn biografie verslond. Net zoals die van Mike Tyson. Of die van Andre Agassi. Allemaal must-reads. Maar de bio van O.J. topt toch het lijstje.

Moord, in godsnaam. Zijn eigen vrouw en haar minnaar. In koelen bloede bij hen thuis met een mes. En dan die raid met zijn witte Bronco. Hét televisiemoment van het decennium. Ze onderbraken er zelf de NBA Finals voor en Domino’s noteerde een recordaantal pizzabezorgingen omdat ie-de-reen voor z’n televisie zat.

Gevolgd door de breedst uitgesmeerde rechtszaak tot dan. De meest onrechtvaardige ook want hij werd onterecht vrijgesproken.

Hoe dat kwam?

De LAPD, Los Angelos Police Department, sleepte een donker verleden van raciale voorvallen achter zich. Wat resulteerde in een proces van een zwarte man, en niet in dat van een moordverdachte. En ook omdat Simpson een dreamteam van advocaten achter zich schaarde. Dat hielp ook.

Zoals ze in de documentaire vertellen: ‘Plots was O.J. zwart, hingen in zijn huis geen foto’s meer van alleen maar blanke vrienden en werd alles en iedereen zwart of wit.’

De zwarte man werd vrijgesproken. Onder meer dankzij de iconische handschoen scène. If it doesn’t fit, you must acquit.

Na het proces was hij een vrij man. Maar de val was ingezet.

Enkele jaren later werd hij toch veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding van 33 miljoen dollar aan de familie van zijn vermoorde vrouw Nicole Brown en van haar vriend Ron Goldman. De jaren daarop kwam hij vaker negatief in het nieuws totdat hij 2007 een overval pleegde in Las Vegas om nota bene memorabilia van zichzelf terug te eisen.

Deze keer vierde het recht wel. Hij werd veroordeeld tot 33 jaar gevangenisstraf.

Onlangs kwam aan het licht dat hij dit jaar nog kan vrijkomen. Op 3 juli vellen ze een oordeel of hij binnen enkele maanden een vrij man is.

69 jaar is O.J. Simpson nu. Getekend door het gevangenisleven. Een oude man.

Maar wel een rijk man. Zijn maandelijks pensioen van 20.000 dollar van de NFL konden ze hem niet afnemen. Dat komt opgeteld neer op 2.16 miljoen dollar ondertussen.

Wat een crimineel leven. Ik kan maar één passend adjectief vinden: uitgeperst.